عباسعلی داداش بیگ

عباس علی داداش بیگ (زاده ۱۱۹۳ ه‍. ش آلاشت، سوادکوه - درگذشته ۱۲۵۷، تهران) از نظامیان امنیتی دوره قاجار بود. وی پدر رضاخان پهلوی بود که در سال ۱۳۰۴ دودمان پهلوی را بنا نهاد.
شجره نامه خاندان پهلوی
تبارنامه دودمان پهلوی
رضاشاه از تولد تا سلطنت
عباس علی داداش بیگ فرزند مرادعلی خان سلطان از بزرگان منطقه سوادکوه مازندران بود و در روستای آلاشت در یک خانواده پرجمعیت متولد شد. وی ۲ برادر و ۶ خواهر داشت. عموی وی آخوند عباسعلی نام داشت که از علمای دوران آقامحمدخان و فتحعلی شاه قاجار بود، پیش از آن که ازدواج کند فوت می کند و مرادعلی خان به یاد برادر نام فرزند خود را عباسعلی می گذارد و خانواده پدری هم وی را داداش بیگ به معنای آقا داداش نام می نهند. پدر وی به گفته برخی منابع در جنگ هرات (افغانستان) حضور داشت و در این جنگ کشته می شود. عباس علی در دوران جوانی به تهران رفت و چون اجدادش به حرفه سپاهی گری روی آورد. وی ابتدا با درجه نایبی در فوج سوادکوه مشغول خدمت شد و با درجه یاوری (سرگرد) بازنشسته شد و با عنوان یاور عباسعلی خان به همراه برادر بزرگترش چراغعلی خان، ریاست فوج سوادکوه در دوره حکومت ناصرالدین شاه قاجار را به عهده داشت. وی و اجدادش که همگی از پهلوانان خطه مازندران و سوادکوه بودند خدمات بسیاری به قاجاریان کردند و در دفاع از امنیت و مرزهای ایران تلاش نمودند.
خانه اصلی عباس علی در منطقه سیتاق آلاشت بود که در ابتدا به متعلق به پدرش مرادعلی خان سلطان بود. او مدتی از سوی فوج سوادکوه به عنوان رئیس تأمینات یا نظمیه در بخش بابل کنار منصوب می شود و به همین خاطر چند سالی را در درازکلا به همراه همسرانش بسر می برد. در برخی منابع آمده است که وی چهار بار ازدواج کرد و از همسر اولش ۴ پسر (فتح الله، عبدالله، اسماعیل، عنایت الله) و ۳ دختر (خورشید، بهار، خاور) و از همسر دوم به نام «خانم کوچک» ۲ پسر (نامدار، جواد) و ۳ دختر (درّی جهان، نبات، حکیمه) داشت، ولی در کتاب رضاشاه از تولد تا سلطنت نوشته سید رضا نیازمند ذکر شده که وی دو بار ازدواج کرد، مرتبه اول با یکی از بستگان خود در آلاشت و مرتبه دوم با نوش آفرین آیرملو دختری ۱۶ ساله از مهاجران قفقازی در تهران که بعد از ازدواج در آلاشت ساکن شدند. وی هنگامی که دومین همسرش باردار بود، برای مداوای بیماری خود به تهران رفت و در سن ۶۴ سالگی در تهران بر اثر بیماری درگذشت. چهل روز پیش از مرگ وی، نوش آفرین در ۲۴ اسفند ۱۲۵۶ پسری به دنیا می آورد که بعدها با نام رضاشاه سلسله قاجار را برانداخت و سلسله پهلوی را بنیان گذاری کرد. وی از همسر اول خود سه فرزند دختر به نام های (خورشید خانم، ددُرخانم و نبات خانم) داشت.
محمدرضا پهلوی در کتاب مأموریت برای وطنم اینچنین آورده است: «پدرم در سال ۱۲۵۶ در استان مازندران که نزدیک بحر خزر است، پا به عرصه وجود گذاشت. او بر خلاف پادشاهان قاجار که چنان که گفتم از نژاد ترک بودند، از خانواده ای اصیل ایرانی بود و پدر و جدش در ارتش ایران با سمت افسری خدمت کرده بودند. جد او در یکی از جنگ های ایران و افغانستان از خود شجاعت و رشادت مخصوصی نشان داده و پدرش فرماندهی هنگی را که در استان مازندران ساخلو داشت، عهده دار بود.»