[ویکی فقه] خوشبختی همان سعادت و رستگاری است.
امیرالمومنین (علیه السلام) در باره سعادت و خوشبختی در نهج البلاغه مطالب ارزنده بیان نمودند که به بیان آن می پردازیم.
آفریننده خوشبختی ها
اللهم! داحی المدحوات، و داعم المسموکات، و جابل القلوب علی فطرتها: شقیها و سعیدها. بارخدایا! ای گستراننده زمین ها و برپای دارنده آسمان ها و آفریننده دل ها بر سرشت بدبختی و خوشبختی .
آن چه خوشی می آورد
من کتابه للاشتر لما ولاه مصر: اعلم انه لیس شیء بادعی الی حسن ظن راع برعیته من احسانه الیهم، و تخفیفه المؤومنات علیهم، و ترک استکراهه ایاهم علی ما لیس له قبلهم. فلیکن منک فی ذلک امر یجتمع لک به حسن الظن برعیتک، فان حسن الظن یقطع عنک نصبا طویلا. و ان احق من حسن ظنک به لمن حسن بلاؤک عنده، و ان احق من ساظنک به لمن سا بلاؤک عنده . در فرمان ولایت مصر به مالک اشتر می فرماید:توجه داشته باش که بهترین وسیله ای که استاندار را نسبت به زیردستان خود علاقه مند می سازد این کارهاست: نیکی به مردم، از زحمت های آنان کاستن و از کارهایی که قدرت انجام آن را ندارند به آنان دستورندادن. بنابراین وظیفه تو این است که در راه به دست آوردن حسن ظن به زیردستانت بکوشی؛ زیرا حسن ظن کسی است که با او خوش رفتاری کرده ای و نتیجه آزمایش وی خوب بوده است و شایسته ترین فرد به سوءظن کسی است که با او بدرفتاری کرده ای و او را کمتر آزموده ای.
خوشبختی از دیدگاه امام
...