کلمه جو
صفحه اصلی

سروش صحت

دانشنامه عمومی

سروش صحت (زاده ۸ آذر ۱۳۴۴ در اصفهان) کارگردان و بازیگر ایرانی است. وی در سال ۱۳۹۸ برنده سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی برای فیلم جهان با من برقص در سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر شده است.
کتاب باز
سروش صحت دانش آموخته ی کارشناسی ارشد آلودگی شیمیایی دریا از دانشگاه آزاد است. با مجموعه «جنگ ۷۷» مهران مدیری در سال ۱۳۷۷ پا به عرصه هنر گذاشت و به شهرت رسید و هم زمان در همان برنامه نویسندگی را در کنار بازیگری تجربه کرد. بازی در سینما را در سال ۱۳۷۸ با فیلم «شراره» به کارگردانی سیامک شامقی آغاز کرد. نام خانوادگی او «صحت نائینی» بوده است اما به گفته خودش به دلیل طولانی بودن، آن را به «صحت» تغییر داده است. همسر وی سارا سالار نویسنده رمان «احتمالاً گم شده ام» و برنده جایزه هوشنگ گلشیری است.

نقل قول ها

سروش صحت (۱۳۴۴ / ۱۹۶۵م) بازیگر، نویسنده، کارگردان و طنز پرداز ایرانی.
• «دوستی انتخاب است. انتخابی دو طرفه که حد و مرز و نوع آن به وسیله همان دو نفری که این انتخاب را کرده اند تعریف می شود.با دوستانمان می توانیم از همه چیز حرف بزنیم و مهم تر آنکه می توانیم از هیچ چیز حرف نزنیم و سکوت کنیم. با دوستانمان می توانیم درد دل کنیم و مهم تر آنکه می شود درد دل هم نکرد و بدانیم که می داند.»• «اصولا نوشتن کار سخت تری است.»• «نوشتن را دوست دارم. اما حقیقتا دردسر و سختی نوشتن، بیشتر است.»• «باز نویسندگی سخت تر است. حداقل کارگردان چیزی به عنوان متن دارد. اما موقع نوشتن، هیچ چیز نیست.»• «ترس من علت های زیادی دارد؛ اول اینکه در کار خودت بد بازی کنی، هیچ عذر و بهانه ای برای بد بازی کردن نداری. دوم اینکه من در بازیگری به شدت متکی به کارگردان هستم. اگر در جایی از بازی من تعریف می کنند، می دانم کار کارگردان خوب بوده، یعنی خیلی خودم را به کارگردان می سپارم و وقتی خودم کارگردان باشم، دیگر نمی توانم خودم را به خودم بسپارم. دلیل آخر هم این است که نگرانم آیا نقشی که برای خودم انتخاب می کنم، واقعا برای من است یا اینکه چون این امکان را دارم، برای خودم پارتی بازی می کنم؟»• «واقعیت این است که اکثر کارهایی که انجام دادم را فکر نمی کردم انجام بدهم و پیش آمد و انجام دادم.»• «فکر کردم شاید با فیلم نامه نوشتن این اتفاق بیفتد. چون هم به نوشتن و قصه گویی نزدیک است و هم می شود از طریق آن پول درآورد. بنابراین علاقه را با نیازم ترکیب کردم.»• «این حرف دو بُعد دارد؛ یک بُعد بلندپروازی و آرزو برای کارهای بهتر است که حتما دارم، اما از جایی که امروز هستم به شدت راضی ام، چراکه ما جزء آدم های خوشبختی هستیم که کار مورد علاقه مان را انجام می دهیم.»• «ه نظر من هرکس می تواند کاری را دوست داشته باشد یا نه، ولی اگر نشود با پزشکان، قضات یا روزنامه نگاران یا هر شغل دیگری شوخی کرد، واقعا باید چکار کرد؟ اصلا چه چیزی می شود نوشت؟»


کلمات دیگر: