کلمه جو
صفحه اصلی

حسین شهابی

دانشنامه عمومی

حسین شهابی (زاده ۷ آذر ۱۳۴۶، تبریز) تهیه کننده، نویسنده و کارگردان سینمای ایران است.
حسین شهابی و رهایی از بند شرط / نقد فیلم آزاد به قید شرط
نوزدهمین جشنواره فیلم کرالا بازبینی شده در ۱۱ ‍‍ژانویه ۲۰۱۵
حسین شهابی در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم ها
حسین شهابی در بانک جامع اطلاعات سینمای ایران (سوره سینما)
حسین شهابی در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم ها (TMDb)
شهابی دارای مدرک فوق لیسانس کارگردانی سینما، استاد سابق انجمن خوشنویسان ایران، و همچنین تحصیل کرده رشته موسیقی کلاسیک در دانشگاه تهران است. او که به گفتهٔ خودش فیلم سازی را در زمان نوجوانی و با ساختن فیلم های کوتاه هشت و شانزده میلی متری آزموده، فیلم سازی حرفه ای را از سال ۱۳۷۵ با ساخت فیلم کوتاه صدبرابر صد ثانیه آغاز کرد که همین فیلم در اولین حضور رقابتیِ خود یکی از جوایز اصلی جشنوارهٔ صدمین سالگرد جشن سینمای ایران را به دست آورد. وی که پیرو مکتب و سبک رئالیسم در سینماست، از آغاز فعالیت سینمایی خود تاکنون تهیه کنندگی، نویسندگی و کارگردانی بیش از بیست فیلم کوتاه پانزده فیلم بلند داستانی و پنج فیلم سینمایی رادر کارنامهٔ هنری خود دارد که برای تعدادی از آن ها از جشنواره های داخلی و خارجی جوایزی دریافت کرده است.
روز روشن اولین فیلم بلند سینمایی حسین شهابی است که در سال ۱۳۹۱ در سی و یکمین جشنواره فیلم فجر، ضمن نامزدی دریافت چهار سیمرغ بلورین، برندهٔ دو دیپلم افتخار از این جشنواره شد. این فیلم در دی ماه سال ۱۳۹۲ اکران شد و اقبال عمومی نیافت، اما در اولین حضور بین المللی خود نامزد دریافت جایزهٔ آستور بهترین نویسندگی و کارگردانی از بیست و هشتمین جشنواره بین المللی فیلم ماردل پلاتا آرژانتین شد و «تقدیر ویژهٔ هیئت داوران» این جشنواره را برای شهابی به ارمغان آورد. روز روشن که تحسین برخی از منتقدان بین المللی را نیز به همراه داشت، همچنین «قرقاول نقره ای بهترین کارگردانِ تازه وارد» نوزدهمین جشنواره بین المللی فیلم کرالا هند را دریافت کرد.
شهابی فیلم «به خاطر مهدی» را نیز در سال ۱۳۹۰ ساخته که هنوز به نمایش عمومی در نیامده است. حراج سومین فیلم سینمایی حسین شهابی است که در سال ۱۳۹۳ در سینماهای ایران اکران عمومی گردید و به دلیل تبلیغات نامناسب و حضور نداشتن چهره های اسم ورسم دار در آن به فروش قابل توجهی دست پیدا نکرد هرچند تمجید برخی از منتقدان سینما را به همراه داشت.بی صدا چهارمین و آزاد به قید شرط پنجمین فیلم سینمایی وی در مقام نویسنده، تهیه کننده و کارگردان است. منتقد مجله سینمایی ۲۴ در شماره ۵۵ شهریور ماه سال ۹۳ دربارهٔ او می نویسد: «شهابی در فیلم هایش هیچ تلاشی برای باج دادن به مخاطب نمی کند و در عوض تلاش می کند با تعریف قصه ای ساده اما تأثیرگذار و نمایش دقیق زندگی شخصیت هایی بظاهر معمولی اما پیچیده، ما را با لحظه لحظه فیلم همراه کند». عبور از سطح به عمق مسائل فردی، خانوادگی، اجتماعی و نمایش بی پیرایهٔ حرف ها و عملکرد آدم ها در مواجهه با مشکلات و معضلات اجتماعی و هنگامه گرفتار شدن در چنگ نیازهای مادی و معنوی شاکله و مضمون فیلم های سینمایی شهابی را تشکیل می دهد.

نقل قول ها

حسین شهابی (زادهٔ ۱۳۴۶) تهیه کننده، نویسنده و کارگردان ایرانی.
• چیزی که ما از آن به عنوان خلاقیت نام می بریم، در حقیقت همان کشف و شهود است. ما براساس آنچه هست (در ذهن داریم) یا می تواند باشد (تصور ذهنی می توانیم کرد) چیزهایی رادریافت کرده و اسمش را می گذاریم خلاقیت.• علم ودانش درگذشته حاصل شده، اما هنر در آینده به وجود می آید؛ بنابراین علم نمی تواند هنر را قاعده مند کند.• مصاحبه با حسین شهابی - خبرگزاری مهر – ۹ شهریورماه ۱۳۹۳• برای فیلمساز رئالیست، روایت واقعیت محض نقطهٔ اصلی جذابیت سینما و خط مماس ازلی واقعیت (یا بنابه دیدگاه اریک رومر اصل عینیت) با حقیقت است.• تفاوت بین یک اثر رئالیستی صرف با یک اثر نئورئالیستی، در میزان دخالت اندیشمندانه صاحب اثر در کار ارائه شده است. نئورئالیست از واقع نمایی به واقع گرایی هنرمندانه می رسد، اما رئالیست واقعیتگرای صرف است که برداشت های هستی شناسانه خود را یا در اثر عدم توانایی دراماتیکی و یا از روی عمد وآگاهی درآثارش دخالت نمی دهد.• گفتگو با حسین شهابی - شبکه خبری فرهنگ وهنر ۲۶ اسفند ماه ۱۳۹۲• فیلمهای سیاسی به درد تهییج احساسات زود گذر مردم و تبلیغ نوعی جریان سیاسی می خورد نه فرهنگ مردم. سازندگان این فیلمها مدام به فکر تأثیر گذاری روی آدمها و محیط اطراف خود هستند، غافل از آنکه خود آنها بیش از هر کس دیگری متأثر از وقایع پیرامون خودند. این فیلمسازان خود آگاه یا ناخودآگاه، سفارشی سازاند.• گفتگوی خبرگزاری مهر با حسین شهابی ۲۹ اسفند ماه 1391• اندیشه های خلاق در آزادی جان می گیرند. فضای بسته مغزها را معلول و ابتر می کند و آرام آرام جامعه ای می سازد پر از حب و بغض و کینه و نفاق. تکثر حاکم می شود و توافق جمعی از بین می رود. بجای انواع سبکهای هنری انواع حزب های لاف زن سیاسی پدید می آید که برای تاختن بردشمنان فرضی خود ثروتهای ملی را به باد انتقام می دهد.• گفتگو با سینما ایران ۸ اسفند ماه ۱۳۹۱


کلمات دیگر: