سحابی استرآبادی. حسن بن محمد سحابی استرآبادی شوشتری نجفی (درگذشتهٔ ۱۰۱۰ هجری قمری) شاعر پارسی گوی سدهٔ دهم است.
تاریخ ادبیات ایران، تألیف ذبیح الله صفا، تخلیص از محمد ترابی، جلد چهارم، صفحهٔ ۳۱۷ الی ۳۲۰، انتشارات فردوس، چاپ هفتم، ۱۳۸۹. سایت خانۀ کتاب 4-475-320-964-978 ISBN
دی‍وان غ‍زل‍ی‍ات سحابی استرآبادی / به کوشش ح ـ ی. جواهری|گنجینهٔ کتاب (نوسا بوک)
مشخصات دی‍وان غ‍زل‍ی‍ات سحابی استرآبادی|سایت کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی
معرفی نسخه های خطی رباعیات بزرگترین رباعی سرای زبان فارسی ابوسعید کمال الدین نجفی استرآبادی متخلص به سحابی|پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)
کمال الدین سحابی استرآبادی از عارفان و شاعران سدهٔ دهم است. پدرش از استرآباد بود و او وی در شوشتر متولد گردید. چهل سال آخر عمر در نجف زندگی کرد و همان جا درگذشت و به خاطر همین به «سحابی شوشتری» و «نجفی» هم مشهور است.وی پس از اقامت در نجف به تحصیل علوم دینی پرداخت تا جایی که از فقیهان عصر خود به شمار آمد. درباره اش گفته اند در تمام مدت مجاورت، سال ها جاروکش آستان نجف بود و می گویند مدت سی سال پایش به کوچه و بازار نرسید و به غیر از بوریایی و خشتی از مال دنیا چیزی اختیار نکرد. با چنین احوالاتی برخی از معاصرانش از جمله صادقی بیگ افشار او را به ریا و تزویر متهم کرده و گفته است مدت هفده سال در آن آستان چنان به ریاضت، ریاکارانه رفتار می کرد که اکثر خادمان و زیارت کنندگان را مرید خویش ساخته بود. این سخنان کسی است که او را در دوران مجاورتش دیده بود ولی آن ها که وی را ندیده بودند، جملگی از او به نیکی یاد کردند.
از کلیات سحابی نسخه های زیادی در دست است.بخش اول از این کلیات رساله ای به نام «عروةالوثقی» مرکب از نظم و نثر است که سحابی این رساله را به چهار بخش تقسیم کرده است:
باقی کلیات وی شعرهایی است که شامل دو قسمت است:
تاریخ ادبیات ایران، تألیف ذبیح الله صفا، تخلیص از محمد ترابی، جلد چهارم، صفحهٔ ۳۱۷ الی ۳۲۰، انتشارات فردوس، چاپ هفتم، ۱۳۸۹. سایت خانۀ کتاب 4-475-320-964-978 ISBN
دی‍وان غ‍زل‍ی‍ات سحابی استرآبادی / به کوشش ح ـ ی. جواهری|گنجینهٔ کتاب (نوسا بوک)
مشخصات دی‍وان غ‍زل‍ی‍ات سحابی استرآبادی|سایت کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی
معرفی نسخه های خطی رباعیات بزرگترین رباعی سرای زبان فارسی ابوسعید کمال الدین نجفی استرآبادی متخلص به سحابی|پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)
کمال الدین سحابی استرآبادی از عارفان و شاعران سدهٔ دهم است. پدرش از استرآباد بود و او وی در شوشتر متولد گردید. چهل سال آخر عمر در نجف زندگی کرد و همان جا درگذشت و به خاطر همین به «سحابی شوشتری» و «نجفی» هم مشهور است.وی پس از اقامت در نجف به تحصیل علوم دینی پرداخت تا جایی که از فقیهان عصر خود به شمار آمد. درباره اش گفته اند در تمام مدت مجاورت، سال ها جاروکش آستان نجف بود و می گویند مدت سی سال پایش به کوچه و بازار نرسید و به غیر از بوریایی و خشتی از مال دنیا چیزی اختیار نکرد. با چنین احوالاتی برخی از معاصرانش از جمله صادقی بیگ افشار او را به ریا و تزویر متهم کرده و گفته است مدت هفده سال در آن آستان چنان به ریاضت، ریاکارانه رفتار می کرد که اکثر خادمان و زیارت کنندگان را مرید خویش ساخته بود. این سخنان کسی است که او را در دوران مجاورتش دیده بود ولی آن ها که وی را ندیده بودند، جملگی از او به نیکی یاد کردند.
از کلیات سحابی نسخه های زیادی در دست است.بخش اول از این کلیات رساله ای به نام «عروةالوثقی» مرکب از نظم و نثر است که سحابی این رساله را به چهار بخش تقسیم کرده است:
باقی کلیات وی شعرهایی است که شامل دو قسمت است:
wiki: سحابی استرآبادی