خوش بینی

خوش بینی، نگرشی مثبت است به جهان پیرامون و فرد خوش بین با چنین نگرشی در تلاش است که دنیا را به صورت بهتری ببیند. افراد خوش بین، می دانند که جهان کامل و ایدئال نیست و هیچ کس نمی تواند، همه صفات خوب و عالی را دارا باشد، اما آن ها در تلاش هستند که بخش ها و وجوه مثبت قضایا را بینند و امیدوار باشند که جهان به سمت خوبی و خیر حرکت کند.
خوشبین، برای کسانی که آن را ترجمه اپتمیست می دانند در نگرش سلیگمنی کسی است که وقتی شروع می کند به حل یک جدول متقاطع، از خودنویسی خوش رنگ استفاده می کند و به گفتهٔ «لورنس جی پیتر» (به انگلیسی: )، بدبین کسی است که در زمان عبور از یک خیابان یکطرفه به هر دو طرف نگاه می کند. اگر یک پرسش بسیار شایع را که می گوید: «نیمهٔ پر لیوان را می بینید یا نیمهٔ خالی آن را؟» از خوش بین ها و بدبین ها بپرسید، خوشبین ها خواهند گفت: «نیمهٔ پر لیوان» و بدبین ها می گویند: «نیمهٔ خالیِ لیوان». خوشبین ها نگاه مثبتی به زندگی دارند، در حالیکه باور دارند که تمامیِ حوادث و رویدادها و همهٔ مردم به طور کلی خوب هستند به همین دلیل آنها، هم در کوتاه مدت و هم در میان مدت و درازمدت کارکرد بهتری دارند. اگر چیزی به خوبی پیش نرود، زندگی را رها نمی کنند و منتظر می مانند تا بهترین نتیجه را به دست آورند.در مقابل، بدبین ها تمایل دارند که زندگی را با نگاهی منفی ببینند. ریشهٔ کلمهٔ بدبینی (به انگلیسی: )، (به لاتین: pessimus) به دست آمده است که به معنای بدترین است و اگر چیز بدی اتفاق بیفتد آن ها می ترسند که به زودی ورق برگردد و اوضاع بدتر از آن چیزی شود که فکرش را می کردند. البته گاهی اوقات خوشبین ها با بدبین ها می توانند دست در دست هم کار کنند و با یکدیگر رابطه داشته باشند. مثلاً زمانی که یک پروژهٔ جدیدی، برنامه ریزی می شود، خوشبین ها به احتمال زیاد هیجان زده و خوشحال می شوند، اما بدبین ها دربارهٔ جزئیات کار و خطرات آن هشدار می دهند که به دلیل دقت بدبین ها و سرعت خوشبین ها، انجام پروژه را می توان با احتیاط معقول و به کمک آن ها به نتیجه رسانید. در افرادی که خوشبینی کمتری دارند، ممکن است در برخی ابعاد خاص زندگی نسبت به جهان و حوادث مربوط به آن، نگاهی بدبینانه وجود داشته باشد، اما کسانی که خوشبینی متعادلی دارند، تصویر مثبتی را در ابعاد خاصی را از زندگی و جهان پیرامون ترسیم می کنند. ولی این کلمه در زبان فارسی و فلسفه ایرانی و همچنین فلسفه اسلامی تعاریف دیگری دارد که گاهی اشتراک هایی نیز بین این تعاریف دیده می شود.
خوش بینی به عنوان یک سبک تفسیری یا تبیینی
مطابق با دیدگاه سلیگمن خوشبینی یک نوع سبک تفسیری یا تبیینی است که افراد از آن برای توجیه موفقیتها و شکستهای خود استفاده می کنند. افراد خوشبینی موفقیتها را به عوامل درونی، پایدار و فراگیر نسبت می دهند درحالی که شکستها را به عوامل بیرونی، موقت و خاص نسبت می دهند. اما برعکس بدبینها موفقیتها را به عوامل بیرونی، موقت و خاص نسبت می دهند درحالی که شکستها را به عوامل درونی، همیشگی و فراگیر نسبت می دهند. سلیگمن معتقد است که سبک تفکر بدبینانه در نهایت می تواند به درماندگی آموخته شده منجر شده و طی آن فرد را به افسردگی و بیماری جسمی و روانی مبتلا کند. (لوتانز، یوسف و آوولیو، 1392)

خوش بینی نگرشی است مثبت است به جهان پیرامون و فرد خوش بین با چنین نگرشی در تلاش است که دنیا را به صورت بهتری ببیند. افراد خوش بین، می دانند که جهان کامل و ایده آل نیست و هیچ کس نمی تواند، همه صفات خوب و عالی را دارا باشد، اما آنها در تلاش هستند که بخش ها و وجوه مثبت قضایا را بینند و امیدوار باشند که جهان به سمت خوبی و خیر حرکت کند.
• «گرد بدبینی بود در سرشت/نبینی ز طاووس جز پای زشت.»• «گویند عیسی با شاگردانش از کنار لاشه سگی می گذشت شاگردان او گفتند: چه بوی بدی می دهد، عیسی فرمود:چه سپید است دندان های او.»• «زندگی را هر گونه نگاه کنی زیباست.»• «انسان بدبین در هر فرصتی گرفتاری می بیند، ولی آدم خوش بین در هر گرفتاری فرصتی.»• «زندگی با تمام بدی ها و رنج هایش زیباست زیرا آفریده خداست.»