سراج الدین سگزی

سراج الدین سگزی، متخلص به سراجی از قصیده سرایان و شاعران نامدار نیشابوری سیستانی الاصل است که در نیمه اول قرن هفتم هجری قمری می زیسته است.دکتر ذبیح الله صفا ضمن تحلیلی از شعر سراج، در شرح احوال وی چنین می گوید: سراجی سگزی شاعری قصیده سرا و مداح بود. از اشعار او پیداست که وی سجزی «سیستانی» بوده و شاعری را در سیستان آغاز کرده است.سراجی را به جهت توانمندی زیادش در بکارگیری ردیف های سخت اسمی، فعلی و جمله ای مصارع الشعرا نامیده اند. او به زبان عربی مسلط بوده است و از حکمت و نجوم هم بهره برده است.
اما فریدون گرایلی در کتاب مشاهیر نیشابور محل تولد او را سگزآباد نیشابور دانسته و چون مدتی هم در سیستان می زیسته، در مورد محل تولد اختلاف به وجود آمده است.البته خود سراح الدین در اشعارش به خراسانی بودن خودش اشاره می کند:
.
سراجی سگزی از شاعران معروف، توانا و چیره دست زمان خود بوده که در دوره های بعدی دیوان وی مورد بی توجهی واقع گردیده ، و هیچ گونه تصحیح و چاپی از دیوان او صورت نپذیرفته و شاید علت اصلی مغفول بودن این شاعر آن است که بخش عمده ای از زندگانی خود را در خارج از ایران و در دربارهای ممالیک دهلی  به سر برده است. معلومات این شاعر بسیار وسیع بوده و با مطالعه دیوان وی میزان آگاهی و اشراف وی بر علوم عصر مانند حکمت، فلسفه، علوم عقلی و نقلی، ریاضی، ادب عرب، قرآن، حدیث، اصطلاحات علم شطرنج، خط، عروض و غیره تبیین می گردد .

سراج الدین سگزی سیستانی الاصل، متخلص به سراجی ،از شاعران قرن هفتم هجری ،اهل سگزآباد نیشابور.مدتی هم در مکران می زیسته است.
•