غزوه ٔ ابواء

غزوه ابواء. [ غ َزْ وَ ی ِ اَب ْ ] ( اِخ ) یا غزوه ودّان. ودّان کوهی میان مکه و مدینه است و از ابواء شش میل فاصله دارد. رسول خدا در ماه صفر، 11 ماه پس از هجرت به مدینه به قصد کاروان قریش بیرون شد و سعدبن عبادة را جانشین خود قرار داد و به ابواء رسید و بی تصادم بازگشت. و در این غزوه با مخشی بن عمرو رئیس قبیله بنی ضمرة قراردادی نوشت مبنی بر اینکه طرفین با یکدیگر به جنگ نپردازند و بنی ضمرة دشمنان او را به مخالفت وی یاری ندهند و این نخستین جنگی بود که رسول خدا خود در آن شرکت کرد، و لوای رسول خدا سفید بود و حمزه آن را در دست داشت. ( از امتاع الاسماع ص 53 ). رجوع به الطبقات الکبری تألیف ابن سعد چ بیروت 1376هَ.ق. ج 2 ص 8 و تاریخ اسلام تألیف فیاض ص 71 و رجوع به مدخل «ودان » و «ابواء» شود.