نشستنی

نشستنی . [ ن َ ش ُ ت َ ] (ص لیاقت ) که قابل شست و شو نیست . مقابل شستنی . رجوع به شستنی شود.

نشستنی . [ ن ِ ش َ ت َ] (ص لیاقت ) هر جائی و یا هر چیزی که بر آن می نشینند. || هر آنچه بر آن سوار می شوند، مانند اسب و اشتر و اراده و کشتی و جز آن . (ناظم الاطباء). || قابل سکونت . درخور سکنی که منزل کردن و اقامت کردن در آن شاید: این خانه دگر نشستنی نیست .

صندلی.

صفت از مصدر نشستن. چیزی که می توان رویش نشست؛ مانند خوردنی، چیزی که می توان خورد؛ نوشیدنی، چیزی که می توان نوشید.