( مصدر ) برهنه شدن . یا مجرد شدن شمشیر ( تیغ ) . از غلاف بیرون آمدن : چو تیغ شاه مجرد شود بگاه وغا ز وهم هیبت او در وغا بلرزد سر . ( مسعود سعد )
مجرد شدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مجرد شدن. [ م ُ ج َرْ رَش ُ دَ ] ( مص مرکب ) تنها شدن. یگانه و منفرد شدن. جدا شدن از کسی یا چیزی. منقطع و دور شدن :
وین جان کجا شود چو مجرد شد
وین جا گذاشت این تن رسوا را.
روحی که مجرد شده ست از اندام.
از تو نه تولا و نه تبرا.
چند بکردار ماه خیل وحشم داشتن.
از همه چون هیچ مجرد شدی.
بر سر آن نیز نمانی بسی.
اندرین ره مرد مفرد می شوی.
چو تیغ شاه مجرد شود به گاه وغا
ز وهم هیبت او در وغا بلرزد سر.
وین جان کجا شود چو مجرد شد
وین جا گذاشت این تن رسوا را.
ناصرخسرو.
دانی که جز اینجای هست جایش روحی که مجرد شده ست از اندام.
ناصرخسرو.
آنگه که مجرد شوی نیایداز تو نه تولا و نه تبرا.
ناصرخسرو.
عادت خورشید گیر فرد و مجرد شدن چند بکردار ماه خیل وحشم داشتن.
خاقانی.
گر چه پذیرنده ٔهر حد شدی از همه چون هیچ مجرد شدی.
نظامی.
گر چه مجرد شوی از هر کسی بر سر آن نیز نمانی بسی.
نظامی.
چون الف گر تو مجرد می شوی اندرین ره مرد مفرد می شوی.
مولوی.
|| برکشیده شدن از نیام. بیرون آمدن شمشیر از غلاف. برهنه شدن شمشیر : چو تیغ شاه مجرد شود به گاه وغا
ز وهم هیبت او در وغا بلرزد سر.
مسعودسعد.
کلمات دیگر: