<div class="boxBd"><b>( نشیدة )</b> نشیدة. [ ن َ دَ ] ( ع اِ ) بلندی آواز. || شعر در جواب شعر خوانده شده. ( ناظم الاطباء ). نشید. انشودة. شعری که در جواب شعری انشاد کنند و نثر و شعری که بدان ترنم کنند. ( از المنجد ). همان نشید است واین اخص از آن است. ( از اقرب الموارد ). ج ، نشائد.</div>

( نشیدة ) نشیدة. [ ن َ دَ ] ( ع اِ ) بلندی آواز. || شعر در جواب شعر خوانده شده. ( ناظم الاطباء ). نشید. انشودة. شعری که در جواب شعری انشاد کنند و نثر و شعری که بدان ترنم کنند. ( از المنجد ). همان نشید است واین اخص از آن است. ( از اقرب الموارد ). ج ، نشائد.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">(اسم ) واحد نشید جمع: نشائد نشیدات .</div>

(اسم ) واحد نشید جمع: نشائد نشیدات .

فرهنگ فارسی

<p><span class=""hl"">نشیدة.</span> [ ن َ دَ ] (ع اِ) بلندی آواز. || شعر در جواب شعر خوانده شده . (ناظم الاطباء). نشید. انشودة. شعری که در جواب شعری انشاد کنند و نثر و شعری که بدان ترنم کنند. (از المنجد). همان نشید است واین اخص از آن است . (از اقرب الموارد). ج ، نشائد.<br></p>

نشیدة. [ ن َ دَ ] (ع اِ) بلندی آواز. || شعر در جواب شعر خوانده شده . (ناظم الاطباء). نشید. انشودة. شعری که در جواب شعری انشاد کنند و نثر و شعری که بدان ترنم کنند. (از المنجد). همان نشید است واین اخص از آن است . (از اقرب الموارد). ج ، نشائد.

نشیده

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا