بخت . طالع .
نشمن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نشمن. [ ن ِ م ِ ] ( اِ ) به لغت زند و پازند، خویش. تبار. ( از برهان قاطع ) ( از آنندراج ). قوم. طایفه. آل. قبیله. || تخت. اورنگ. کرسی. مسند. ( ناظم الاطباء ).
نشمن. [ ن َ م َ ] ( اِ ) بخت. طالع. ( ناظم الاطباء ).
نشمن. [ ن َ م َ ] ( اِ ) بخت. طالع. ( ناظم الاطباء ).
نشمن . [ ن َ م َ ] (اِ) بخت . طالع. (ناظم الاطباء).
نشمن . [ ن ِ م ِ ] (اِ) به لغت زند و پازند، خویش . تبار. (از برهان قاطع) (از آنندراج ). قوم . طایفه . آل . قبیله . || تخت . اورنگ . کرسی . مسند. (ناظم الاطباء).
کلمات دیگر: