کلمه جو
صفحه اصلی

بازبچه

فرهنگ فارسی

دهی از آباده

لغت نامه دهخدا

بازبچه. [ ب َ چ ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان شهرمیان بخش مرکزی شهرستان آباده که در 18 هزارگزی جنوب باختر اقلید و یک هزارگزی شمال خاور راه فرعی کولار به ده بید در دامنه قرار دارد. منطقه ای است سردسیر با 200 تن سکنه. آبش از چشمه و قنات. محصولش غلات ،حبوبات ، چوب. شغل مردمش زراعت و قالیبافی و راهش فرعی است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7 ). قریه ای است پنج فرسنگ و نیمی شمال اسپاس. ( فارسنامه ناصری ).

دانشنامه عمومی

بازبچه، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان اقلید در استان فارس ایران است.از لحاظ تاریخی می توان به تپه ای باستانی قلعه قلات (قلعه قلعه ها) در شمال غربی روستا اشاره کرد که هنوز آثاری از آن باقی مانده است.همچنین در ارتفاعات روستا و در مسیر دسترسی به ساختمان و سرآب آثار چندین دژ قدیمی وجود دارد که به علت موقعیت سوق الجیشی روستا می باشد که از شمال شرقی روستا یک راه مالرو اما سنگلاخی به آباده وجود دارد که احتمالا محل دیدبانی برای هجوم راهزنان یا لشکرهای مختلف بوده است.از آداب و رسوم این روستا می توان به ساز و نقاره محلی در مراسم های عروسی، مراسم گوسفند چینی و شب چله اشاره کرد. اغلب بانوان این روستا لباس های محلی به تن می کنند.از مکان های زیارتی این روستا می توان به امامزاده جعفر از نوادگان امام موسی کاظم اشاره کرد.آب این روستا از چشمه و قنات و شغل اهالی اغلب کشاورزی و دامداری و گاوداری می باشد.
فهرست روستاهای ایران
این روستا براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۵۳۱ نفر (۱۲۴خانوار) بوده است.


کلمات دیگر: