فانی کور

شاعری فارسی زبان از بخاراست . و معما را نیک می داند .

فانی کور. [ ی ِ ] ( اِخ ) شاعری فارسی زبان از بخاراست. و معما را نیک میداند و طبعش غرایب پسند است. از اوست این مطلع:
نه داغ تازه مرا بر دل مشوش بود
ز کاروان غمت مانده جای آتش بود.
( از مجالس النفائس میر علیشیر نوایی چ حکمت ص 160 و 90 ).