معنی : عرفان، فلسفه عرفانی یا روحانی
معانی دیگر : (الهیات - فلسفه ی فرقه های کمی پیش و بعد از ظهور مسیحیت که معتقد بودند ماده بد است و درستکاری فقط از راه دانش روحانی و اسرار ازلی امکان پذیر است) عرفان گرایی، آیین گنوستیک، لاهوت گرائی
gnosticism
معنی : عرفان، فلسفه عرفانی یا روحانی
معانی دیگر : (الهیات - فلسفه ی فرقه های کمی پیش و بعد از ظهور مسیحیت که معتقد بودند ماده بد است و درستکاری فقط از راه دانش روحانی و اسرار ازلی امکان پذیر است) عرفان گرایی، آیین گنوستیک، لاهوت گرائی
انگلیسی به فارسی
عرفان شناسی، عرفان، فلسفه عرفانی یا روحانی
فلسفه عرفانی یا روحانی
انگلیسی به انگلیسی
اسم ( noun )
• : تعریف: an early Christian religious movement whose adherents believed in salvation through gnosis, in the evil nature of the material world, and in the incorporeality of Jesus Christ, and that was condemned as a heresy by the Church Fathers.
• early christian religious doctrine stressing that salvation comes by learning private spiritual truths that free mankind from the material world; religious orientation advocating gnosis as the way to escape a person's spiritual element
مترادف و متضاد
عرفان (اسم)
knowledge, learning, gnosticism, mysticism, theosophy
فلسفه عرفانی یا روحانی (اسم)
gnosticism
کلمات دیگر: