hawaiite

[زمین شناسی] (کانی شناسی) نوعی الیوین سبز رنگ با ارزش جواهری که میزان آهن اندکی دارد. چنین گوهری از مواد مذاب آتشفشان های هاوایی به دست می آید. (سنگ شناسی) طبق تعریف ایدینگز این واژه برای یک الیوین بازالت که پلاژیوکلاز اصلی آن اندزین است (بنابراین با بازالت واقعی که پلاژیوکلاز اصلی آن آهک دار تر است متفاوت می باشد) به کار می رود. مک دونالد macdonald این واژه را دوباره رواج داده و تعریف آن را بدین صورت گسترش داد: سنگی با اندیس رنگی متوسط تا بالا و ظاهری بازالت مانند که در آن پلاژیوکلاز اصلی آندزین بوده و نسبت کربنات سدیم به پتاس در آن بالاتر از 2:1 می باشد. این نمونه عموما و نه همیشه فاقد کوارتز اصلی است و معمولا دارای الیوین اصلی می باشد. هاوایتی از نظر ترکیب چیزی مابین بازالت الیوین قلیایی و موگریت mugearite بوده و می تواند به هریک از آن ها تبدیل شود.