ایرانیت

ایرانیت نوعی صفحه موجدار است که برای پوشش سقف یا ایجاد پوشش و دیوار به کار می رود. جنس آن ممکن است فایبرگلاس باشد یا پنکوسیم، کوتاه شدهٔ پنبه کوهی - سیمان. آن را در ایران، اترنیت، ایرانیت، آذریت می نامند نام پنکوسیم به جای همه آنها برای نوع سیمانی برگزیده شد.
احمد حامی، مصالح ساختمانی، تهران: دانشگاه تهران. مؤسسه انتشارات، ۱۳۷۶
برای ساختن پنکوسیم، یک سیمان پرتلند و ۳ تا ۷ وزن پنبهٔ کوهی(Asbest، سیلیکات آبدار منیزیم) را در هم می کنند و در آن آب زیاد می ریزند (تا ده برابر بتن سیمانی) تا دوغاب تندروان گردد. دوغاب تندروان را آبکش می کنند تا کندروان شود. آن را از روی نمد گذرانند و آب زیادی آنرا از زیر نمد می کند، تا خمیر شود؛ خمیر را مانند مقوا سازی، از درون ماشین می گذرانند تا به شکل ورق درآید. آن را به اندازهٔ خواسته شده می برند و لای دو صفحهٔ فولادی می رانند و به آن ۴۰ نیوتن بر میلیمتر مربع فشار می آورد تا ماندهٔ آب در آن بیرون رود. پنکوسیم ساخته شده را در هوای پر از بخار می گذراند تا سخت شود.
پنکوسیم را در خود رنگ (خاکستری روشن) رنگین می سازند. آن را به شکل ورق تخت و موجدار و کلدگی آنها، لوله گرد و چهارگوش بی سوراخ و سوراخ دار و نیم لوله آنها، زانویی، سه راهی و جراینها درمی آورد. روی ورق پنکوسیم تخت، برگ نازک چوب می چسبانند و برای آرایش دیوارهای درونی مصرف می کنند.
برای ساختن لوله پنکوسیم، نوار خمیری آن را دور لوله فولادی، چندبار می پیچند تا شکل بگیرد، سپس آن را بیرون می کشند و سخت می کنند. جنس پنکوسیم، بستگی به جنس پنبه کوهی و سیمان پرتلندی دارد که در ساخت آن مصرف شده است. پنبه کوهی به کار رفته در آن باید بلند و خیلی نازک باشد چرا که پنبه کوهی، استخوانبندی پنکوسیم است. در ساخت پنکوسیم، پنبه کوهی Chrysotil که تارهایش بلند است مصرف می کنند. پنبه کوهی با تارهای کوتاه، در ساخت پنکوسیم کاربردی ندارد. پنبه کوهی در گرمای زیاد تجزیه نمی شود و پایدار است در ضمن اسیدها نیز در آن اثر نمی کنند. پنبه کوهی را حلاجی کرده با آن نخ می ریسند؛ و با نخ آن پارچه نسوز می بافند.