گمانی بردن

( مصدر ) گمان بردن ظن بردن : چنین گفت کای باب پیروزه گر تو بر من بسستی گمانی مبر .

گمانی بردن. [ گ ُ ب ُ َد ] ( مص مرکب ) در شک قرار گرفتن. گمان بردن. خیال کردن :
وگر بردباری ز حد بگذرد
دلاور گمانی بسستی برد.وگر شهریارت بود دادگر
تو بر وی بزشتی گمانی مبر.بسیاربخوردند نبردند گمانی
کز خوردن بسیار شود مردم ، بیمار.چه گوید و چه گمانی برد که خار درشت
چه کرد خواهد با آتش زبانه زنان.به مشتریت گمانی برم به همت و طبع
که همچوهور لطیفی و همچو نور قوی.گفتی که دعا نمی نویسی
این شیوه به من مبر گمانی.- بدگمانی بردن ؛ خیال بد کردن :
بگفتند کای شاه پیروزگر
به شمعون همی بدگمانی مبر.