نوری سعید

نوری سعید پاشا یا نوری پاشا سعید (به عربی: نوری السعید) (زادهٔ ۱۸۸۸ - مرگ ۱۵ ژوئیه ۱۹۵۸) سیاستمدار عراقی در سال های قیمومیت بریتانیا بر عراق و نیز دورهٔ پادشاهی این کشور بود. او ۱۴ بار نخست وزیر عراق شد.
مشاهیر سیاسی قرن بیستم; تالیف احمد ساجدی; تهران: محراب قلم، ۱۳۷۷
نوری سعید را یکی از سیاست مداران نزدیک به انگلستان می شمردند او در طی چند دهه به صورت مداوم به سود سیاست های انگلستان دست به عمل زد. او عاملی اصلی در حفظ نظام پادشاهی عراق بود و با ملک فاروق در مصر، عبدالله اول در اردن، رضا شاه در ایران و امان الله خان در افغانستان روابطی گرم و صمیمانه داشت. نوری سعید میزبان پیمان بغداد در سال ۱۹۳۷ میان ایران، ترکیه، عراق و افغانستان بود و در سال ۱۹۵۵ با انعقاد پیمان سنتو بین عراق و ترکیه این پیمان را به وجود آورد. نوری سعید تلاش کرد تا در مواجه بین اعراب و اسرائیل و جنگ جنگ ۱۹۴۸ اعراب و اسرائیل تا حد زیادی دخالت نکند و عراق را بیرون از این درگیری نگه دارد. او دشمنان بسیاری داشت و دو بار ناچار شده بود از عراق کشور بگریزد. نهایتا در سال ۱۹۵۸ و با کودتا عبدالکریم قاسم حکومت پادشاهی در عراق سرنگون شد و نوری سعید - که در آن دوران به شدت نامحبوب بود - ناچار شد در پوشش زنانه بگریزد، ولی دستگیر و کشته شد. سپس وی را به خاک سپردند، ولی مردم خشمگین پیکر او را از خاک بیرون کشیدند،در خیابان های بغداد روی زمین کشاندند، آویزان کردند، سوزاندند و مثله کردند.

نوری سعید (کرکوک ۱۸۸۸ـ۱۹۵۸)
سیاستمدار عراقی، نخست وزیر (حک: ۱۹۳۰ـ۱۹۵۸). نخستین رئیس ستاد ارتش عراق (۱۹۲۱) بود، و یک سال بعد وزیر دفاع شد. از ۱۹۳۰ چندین بار به مقام نخست وزیری رسید، تا این که در ژوئیۀ ۱۹۵۸ در کودتای سرتیپ عبدالکریم قاسم به قتل رسید. در کرکوک عراق زاده شد. نوری سعید در دانشکدۀ افسری استانبول متعلق به ارتش ترکیه درس خواند. هنگامی که مظنون به فعالیت های پان عَرَبی شد، به مصر گریخت. در جنگ جهانی اول، به فرماندهی ملک حسین، پادشاه حجاز، با ترک ها جنگید.