گوهر نامه

از خواجوی کرمانی، منظومه ای به فارسی. این منظومه در ۱۳۰۲ بیت، در ۷۴۶ق، در بحر هزج مسدس سروده شده و به امیر مبارزالدین محمد مظفری و وزیر او، بهاء الدین محمود، که نوادۀ خواجه نظام الملک طوسی بود، پیشکش شده است. موضوع گوهرنامه در اخلاق و عرفان است و شاعر در میانۀ مثنوی گاه غزل های عاشقانه نیز افزوده است. این منظومه بارها، ازجمله به اهتمام سعید نیاز کرمانی همراه با دیگر منظومه های خواجو به چاپ رسیده است (کرمان، ۱۳۷۰ش).