torii

توری ئی ( ژاپنی: کانجی 鳥居 هیراگانا とりい کاتاکانا トリイ ) دروازهٔ سنتی ژاپنی است که معمولاً در ورودی پرستش گاه های شینتو ( و همچنین برخی از پرستشگاه های بودائی ) دیده می شود. توری ئی از دو ستون پایه و دو تیرک افقی در قسمت بالایش تشکیل می شود و بیشتر آن را به رنگ قرمز شنگرف رنگ آمیزی می کنند. در برخی توری ئی ها کتیبه ای میان دو تیرک منصوب است. توری ئی سنتی از چوب و سنگ ساخته می شد. اخیراً فولاد و فولاد ضد زنگ در ساختن توری ئی به کار می رود. توری ئی برزخ میان معبد مقدس و جهان مدنس است.

معبدهای ایناری ( ایزدبانوی باروری، برنج، کشاورزی، روباه، صنعت، و کامیابی ) به طور نمونه توری ئی های بسیاری دارد. معمولاً کسی که در تجارت کامیاب می گردد، یک توری ئی را به معبد ایناری هدیه می کند.

نام
اساس کلمهٔ �توری ئی� معلوم نیست . یک نظریه ادعا می کند که توری ئی ها محلی برای استراحت پرندگان است. این نظریه بر اساس تحلیل کانجی توری ئی است : 鳥 = پرنده ، 居 = جایگاه. تفسیر آن این است که در شینتو پرندگان پیامبران خدایان به شمار می آیند. نظریهٔ دیگر می گوید که اصل کلمه tori - iru است ( 通り入る: گذر کردن و داخل شدن )

افسانه
معلوم نیست که آیا توری ئی از اصل ژاپنی است یا اینکه از جایی دیگر مانند کره وارد فرهنگ ژاپنی شده است. هر آینه، در افسانه های کهن، آماتراسو ایزدبانوی خورشید از برادر شوخ طبعش بسیار رنجور گشت، پس خود را در غاری پنهان کرد و مدخل آن را با سنگ بست و بدینسان سبب کسوف خورشید شد. مردم ترسیدند که اگر خورشید دیگر هیچوقت ظاهر نشود، همه خواهند مرد. مردم پند پیرمرد خردمندی را شنیدند و لانهٔ چوبی بزرگی ساختند و همه جوجه خروس های شهر رادر آن گذاشتند. جوجه ها شروع به سر و صدا کردند و سبب کنجکاوی ایزدبانو آماتراسو شدند. هنگامی که آماتراسو از غار سرک می کشد تا ببیند چه خبر است، کشتی گیر سومو عظیم الجثه ای به سرعت دویده و سنگ بند کنندهٔ غار را به کناری هل می دهد. به این ترتیب آفتاب دوباره جهان را روشن می کند. آن لانه اولین دروازهٔ توری ئی بود. از آن هنگام توری ئی نشان کامیابی و خوشبختی شد و در همهٔ ژاپن منتشر شد.

مقصود از توری ئی در معابد شینتو
توری ئی نشان ورودی به جایگاه مقدس در ژاپن است. برای رد شدن از یک توری ئی، باید دست و دهان را با آب شست، و این برای تمیز و پاک شدن پیش از ورود به پیشگاه خدایان و آغاز نماز و راز و نیاز است. آدمهای آلوده و ناپاک اجازهٔ ورود به معابد شینتو را ندارند تا حیاط معبد را نیالایند. برای مثال، زنان در حال قاعدگی یا هر کسی که در آن سال فردی از اعضای خانواده اش را از دست داده باشد، از مصداق های این آلودگی به شمار می روند. وقتی یک ژاپنی فردی از خانواده اش را از دست می دهد، به مدت یک سال به جای رفتن به معبدهای شینتویی، آداب عبادی خود را در معبدهای بودائی بجا می آورد

Traditional Japanese gate

For other uses, see Torii ( disambiguation ) .
A torii ( Japanese: 鳥居, [to. ɾi. i] ) is a traditional Japanese gate most commonly found at the entrance of or within a Shinto shrine, where it symbolically marks the transition from the mundane to the sacred.

The presence of a torii at the entrance is usually the simplest way to identify Shinto shrines, and a small torii icon represents them on Japanese road maps.

The first appearance of torii gates in Japan can be reliably pinpointed to at least the mid - Heian period; they are mentioned in a text written in 922. The oldest existing stone torii was built in the 12th century and belongs to a Hachiman Shrine in Yamagata prefecture. The oldest existing wooden torii is a ryōbu torii ( see description below ) at Kubō Hachiman Shrine in Yamanashi prefecture built in 1535.

Torii gates were traditionally made from wood or stone, but today they can be also made of reinforced concrete, copper, stainless steel or other materials. They are usually either unpainted or painted vermilion with a black upper lintel. Shrines of Inari typically have many torii because those who have been successful in business often donate in gratitude a torii to Inari, kami of fertility and industry. Fushimi Inari - taisha in Kyoto has thousands of such torii, each bearing the donor's name.