آرنج

آرنج . [ رَ ] (اِ) مفصل و بند و میان بازو و ساعد از طرف وحشی . مرفق . آرج .آرن . آران . وارَن . وارنج . آرنگ . رونکک :
گهی ببازی بازوش را فراشته داشت
گهی به رنج جهان اندرون بزد آرنج .

ابوشکور.

آستین ازبرای رنج و الم
تا به آرنج برزنی هر دم .

اسدی (از شعوری ).

زبهر سنگ ملمع که آیدت در دست
بسا کسان که شکستی بسنگشان آرنج .

امیرخسرو دهلوی .

|| یاز. ذراع . اَرَش .