watering - trough, [fig.] destiny
آبشخور
فارسی به انگلیسی
capacity, fount, portion, trough, water hole, watering place
مترادف و متضاد
آبخور، آبشخورد، آبشخوار، سرچشمه، منهل
روزی، قسمت، نصیب
تقدیر، سرنوشت
مشرب
مقام، منزل، موطن
۱. آبخور، آبشخورد، آبشخوار، سرچشمه، منهل
۲. روزی، قسمت، نصیب
۳. تقدیر، سرنوشت
۴. مشرب
۵. مقام، منزل، موطن
فرهنگ معین
(بِ خُ) (اِمر.) = آبشخوار. آبشخورد: 1 - جای خوردن یا برداشتن آب . 2 - ظرف آبخوری . 3 - منزل ، مقام . 4 - بهره ، قسمت . 5 - سرنوشت .
لغت نامه دهخدا
آبشخور. [ ب ِ خوَرْ / خُرْ ] (اِ مرکب ) جایی از رود یا نهر یا حوض که از آن آب توان خورد و یا توان برداشت . ورد. مورد. مشرب . منهل . شریعه . مشرع . عَطَن . معطن . مشربه . شرعه . حوض . آبخور. سرچشمه . آبشخوار : الملحاح ؛ آن شتر که از آبشخور (عطن . معطن ) واتَر نیاید. (السامی فی الاسامی ).
جهان دار محمود شاه بزرگ
به آبشخور آرد همی میش و گرگ .
از این پس نه آشوب خیزد نه جنگ
به آبشخور آید گوزن و پلنگ .
چرا گاه این گاو بدتر نبود
هم آبشخورش نیز کمتر نبود
بپستان چنان خشک شد شیر اوی
دگرگونه شد رنگ و آژیر اوی .
گیا نیست و آبشخور چارپای
فرود آمدن را نیابی تو جای .
همان از دل پاک و پاکیزه کیش
به آبشخور آری همی گرگ و میش .
|| منزل . مقام . موطن :
ببهرام داد آن زمان دخترش
بدان تا بچین باشد آبشخورش .
بتوران زمین زادی از مادرت
همانجابد آرام و آبشخورت .
بدو گفت رستم ترا کهترم
بشهر تو کرد ایزد آبشخورم .
دستش نگیرد حیدرم دستم نگیرد عمّرش
رفتم پس آبشخورم او از پس آبشخورش .
|| نصیب . قسمت . روزی :
یکی راه بگشای تا بگذرم
بجایی که کرد ایزد آبشخورم .
وگر هیچ رنج آیدت بگذرم
ز جای دگر جویم آبشخورم .
ما برفتیم تو دانی و دل غمخور ما
بخت بد تا بکجا میبرد آبشخور ما.
جهان دار محمود شاه بزرگ
به آبشخور آرد همی میش و گرگ .
فردوسی .
از این پس نه آشوب خیزد نه جنگ
به آبشخور آید گوزن و پلنگ .
فردوسی .
چرا گاه این گاو بدتر نبود
هم آبشخورش نیز کمتر نبود
بپستان چنان خشک شد شیر اوی
دگرگونه شد رنگ و آژیر اوی .
فردوسی .
گیا نیست و آبشخور چارپای
فرود آمدن را نیابی تو جای .
فردوسی .
همان از دل پاک و پاکیزه کیش
به آبشخور آری همی گرگ و میش .
فردوسی .
|| منزل . مقام . موطن :
ببهرام داد آن زمان دخترش
بدان تا بچین باشد آبشخورش .
فردوسی .
بتوران زمین زادی از مادرت
همانجابد آرام و آبشخورت .
فردوسی .
بدو گفت رستم ترا کهترم
بشهر تو کرد ایزد آبشخورم .
فردوسی .
دستش نگیرد حیدرم دستم نگیرد عمّرش
رفتم پس آبشخورم او از پس آبشخورش .
ناصرخسرو.
|| نصیب . قسمت . روزی :
یکی راه بگشای تا بگذرم
بجایی که کرد ایزد آبشخورم .
فردوسی .
وگر هیچ رنج آیدت بگذرم
ز جای دگر جویم آبشخورم .
فردوسی .
ما برفتیم تو دانی و دل غمخور ما
بخت بد تا بکجا میبرد آبشخور ما.
حافظ.
فرهنگ عمید
۱. [مجاز] روزی؛ بهره؛ نصیب؛ قسمت.
۲. [قدیمی] جای زیست و اقامت.
۳. [قدیمی] جای آب خوردن یا آب برداشتن در کنار چشمه یا رودخانه: ◻︎ از این پس نه آشوب خیزد نه جنگ / به آبشخور آیند میش و پلنگ (فردوسی: ۲/۲۸۶).
دانشنامه عمومی
سرچشمه
کلمات دیگر: