آوازه خوان

( ~. خا) (ص فا. ص مر.) کسی که آواز خواند، خوانندة حرفه ای .

آوازه خوان . [زَ / زِ خوا / خا ] (نف مرکب ) آنکه شغلش خواندن آواز است . مُغنی . خواننده . قوال . خنیاگر. || مغنیه . مطربه . عالمه . قینه (چون خواننده زن باشد).

‹آوازخوان›
۱. کسی که پیشه‌اش آوازه‌خوانی است؛ خواننده.
۲. کسی که آواز خوب دارد و به همراه آهنگ خوب می‌خواند.