Siam
سیام
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
(قدیمی) کشور سیام (امروزه: تایلند)
← سیاهۀ موقعیت‌های لغزش‌زا
لغت نامه دهخدا
سیام . (اِخ ) کشوری در آسیای جنوبی در قسمت شبه جزیره ٔ هندوچین ، از شمال و مشرق به لائوس و کامبوج محدود است و خود در شمال و مغرب بیرمانی قرار دارد و از جنوب به دریای چین جنوبی محدود میگردد. 514000 کیلومتر مربع مساحت و دارای 22811000 تن سکنه (سیامی و تائیلاندی ) و پایتخت آن بانکوک است . این کشور تا سال 1939 م . بنام «سیام » نامیده میشد و از سال 1945 مجدد بنام قدیم خوانده شد. رشته ٔ اصلی کوههای آن امتداد کوههای تبت و بوتان میباشد که جلگه های حاصلخیزی را در بردارد. این کشور بواسطه ٔ دو رود منام و مکنک مشروب میشود و محصول عمده ٔ آن برنج و پنبه و کائوچو میباشد. تربیت گاو و صدورچوب در این کشور اهمیت دارد. (فرهنگ فارسی معین ).
سیام . (اِخ ) نام کوهی است مابین سمرقند و تاشکند و بسمرقند نزدیک است . گویند مقنع خراسانی که او را حکیم بن عطا میگفتندبزور سحر و شعبده مدت دو ماه از چاهی که در عقب کوه سیام کنده بود، ماهی برمی آورد و آن ماه از پس آن کوه طلوع میکرد و تا پنج فرسخ در پنج فرسخ نور آن ماه می تافت . و بفتح اول هم آمده است . (برهان ) (از جهانگیری ) (از فرهنگ رشیدی ) (از غیاث اللغات ) :
نه ماه سیامی نه ماه فلک
که اینت غلام است و آن پیشکار.
اسب تو هنگام جَستن نسبتی دارد زباد
وقت آسایش نهادن دارد از کوه سیام .
مرکبی کو چو بیستون نبود
چون تواند کشید کوه سیام .
نه ماه سیامی نه ماه فلک
که اینت غلام است و آن پیشکار.
رودکی .
اسب تو هنگام جَستن نسبتی دارد زباد
وقت آسایش نهادن دارد از کوه سیام .
فرخی .
مرکبی کو چو بیستون نبود
چون تواند کشید کوه سیام .
فرخی .
کلمات دیگر: