آبخست

آبخست . [ خ َ ] (اِ مرکب ) جزیره :
رفت در دریا بتنگی [ظ: بیکّی ] آبخست
راه دور از نزد مردم دوردست .

بوالمثال (از فرهنگ اسدی پاول هورن ).

بردشان باد تند وموج بلند
تا بیک آبخستشان افکند.

عنصری .

تنی چند از آن موج دریا برست
رسیدند نزدیکی آبخست .

عنصری .

|| (ن مف مرکب ) آب گز. یعنی میوه ای که قسمتی از آن بگردیده و تباه شده باشد. خایس :
روی ترکان هست نازیبا و گست
زرد و پرچین چون ترنج آبخست .

علی فرقدی .

و بهر دو معنی آبخوست نیز آمده است .و صاحب برهان معنی بَدْاَندرون نیز بکلمه داده .