بی در

بی در. [ دَ ] (ص مرکب ) (از: بی + در) که در ندارد. بی باب . بدون در. بدون مدخل یا بدون آنچه بر مدخل قرار دهند. شواهد زیر، هم بمعنی خود «در» و هم بمعنی مدخل یعنی جای نصب در است :
که کرد این گنبد پیروزه پیکر
چنین بی روزن و بی بام و بی در.

ناصرخسرو.

بی در و روزن بسی حصارستان
بی در و روزن کسی حصار کند.

ناصرخسرو.

چندین همی بقدرت او گردد
این آسیای تیزرو بی در.

ناصرخسرو.

بی زاد مشو برون و مفلس
زین خیمه ٔ بی در مدور.

ناصرخسرو.

آورد بدان سرای بی در
آن مژده بدان همای بی پر.

نظامی .

زاهد بی علم خانه ٔ بی در[ است ] .

سعدی .