حلقه دار

.
حَلقه دار یا استرلاب گوی شکل (به عربی: ذات الحلق) گونه ای از استرلاب است که حلقه هایی فلزی و متداخل دارد و در منابع عربی از آن با نام ذات الحِلَق یا اسطرلاب الکری یاد می کنند.
دانشمندان قدیم ایران این ابزار رصد ستاره شناسان را این گونه تعریف کرده اند: مجموع حلقه های بسیاری است فلزین یا چوبین یا از مُقوا که آسمان و حرکات کواکب را نماید و در مرکز حلقه ها کره ای خرد که نمایندهٔ زمین است.
نخستین توصیف استرلاب کروی توسط دانشمند ایرانی، ابوالعباس نیریزی انجام شده است. اخترشناسان ایرانی و عرب، حلقه دارهای یونانی را در سدهٔ ۸ میلادی بهبود بخشیدند و ستاره شناس ایرانی، ابواسحاق فَزَری، کتابی ویژهٔ این افزار به نام «ذات الحلق» نوشت.