کلمه جو
صفحه اصلی

آبک

فرهنگ معین

(بَ) (اِمر.) سیماب ، جیوه .


لغت نامه دهخدا

آبک . [ ب ُ ] (ص ) هر چیز پرآب . (از برهان ).


آبک . [ ب َ ] (اِ مرکب ) جیوه . سیماب .آبَق . زیبق ، باصطلاح کیمیاگران . (تحفه ) :
مِس ّ وجود من شود از می بسان زر
گویی که می چو آبک از اجزای کیمیاست .

خجسته .



آبک . [ ب َ ] (اِخ ) نام جائی است .


آبک . [ ب َ ] (ع صوت ) وَیْلَک . هلاک باد ترا.


آبک . [ ب َ / ب ِ / ب ُ ] (اِ) آبله . جدری .


فرهنگ عمید

۱. آب اندک.
۲. [قدیمی] در کیمیاگری، جیوه یا سیماب.



کلمات دیگر: