( اِ.) نک آغل .
آغال
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
آغال . (اِ) آغِل . || خانه ٔ زنبوران . زنبورخانه . || خانه ٔ پشه و امثال آن . || آغاز و ابتدا.
آغال . (اِ) آغار. اُغُر.
- بدآغال ؛ بداُغُر. بدآغار :
چون کلاژه همه دزدندو رباینده چو خاد
همه چون بوم بدآغال و چو دمنه محتال .
- بدآغال ؛ بداُغُر. بدآغار :
چون کلاژه همه دزدندو رباینده چو خاد
همه چون بوم بدآغال و چو دمنه محتال .
معروفی .
آغال . (اِمص ) آغالش :
ترک آغال و فتنه سازی کن
جامه ٔ خُلق خود نمازی کن .
ترک آغال و فتنه سازی کن
جامه ٔ خُلق خود نمازی کن .
؟
آغال . (نف مرخم ) در کلمات مرکبه مانند مرگ آغال و بدآغال ، مخفف آغالنده است :
ز روی تیغ تو اندر دو چشم دشمن تو
دهان گشاده نماید نهنگ مرگ آغال .
ز روی تیغ تو اندر دو چشم دشمن تو
دهان گشاده نماید نهنگ مرگ آغال .
ازرقی .
فرهنگ عمید
۱. = آغالیدن
۲. آغالنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بدآغال، مردآغال.
۳. (اسم مصدر) تحریک؛ آغالش.
دانشنامه عمومی
یکی ازطوایف بلوچ.
کلمات دیگر: