آفل

آفل . [ ف ِ ] (ع ص ) فروشونده . ناپدیدگردنده . غروب کننده . که فرورود. غارب :
آنکه گه ناقص گهی کامل بود
نیست معبود خلیل آفل بود.

مولوی .

هم خر و خرگیر اینجا در گلند
غافلند اینجا و آنجا آفلند.

مولوی .

بانگ و صیتی جوکه آن خامل نشد
تاب خورشیدی که آن آفل نشد.

مولوی .

جز خیالی عارضی ّ و باطلی
که بود چون صبح کاذب آفلی .

مولوی .

ج ، آفلین .