(دَ) (اِمر.) گیاه علفی پایا از تیرة مرکبان با برگ های پهن .
باباآدم
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
باباآدم . [ دَ ] (اِ مرکب ) (ریشه ٔ...) گیاهی است با برگی سخت پهن و سطبر. آراقیطون . ارقیطون . مندوس . || نوع دیگر آن غیردیواری و غیر ریشه ٔ بابا آدم است که آنرا قلقاس گویند. || نوع دیگرآن دیواری است و برگهای آن با ریشه هائی که داردبه دیوار می چسبد و دارای برگهای بزرگ و مشبک است .
باباآدم . [ دَ ] (اِخ ) آدم ابوالبشر.
- امثال :
سال بابا آدم را داشتن ؛ سخت پیر بودن .
فرهنگ عمید
گیاهی پایا از خانوادۀ کاسنی با برگهای پهن و گلهای کروی که در طب قدیم مصرف دارویی داشته.
کلمات دیگر: