(ی ) ( ~.) (ص فا.) آن که مجلس عیش و مهمانی را آرایش می کند، بزم آراینده .
بزم آرا
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
بزم آرا. [ ب َ ] (نف مرکب ) بزم آرای . آنکه آراینده ٔ مجلس عیش و مهمانی است . (از ناظم الاطباء). مجلس آرا. آراینده ٔ بزم . (یادداشت بخط دهخدا). آنکه مایه ٔ طرب و رونق و شکوه مجلس بزم شود :
جمالش را که بزم آرای عید است
هنراصلی و زیبائی مزید است .
کرده ام توبه بدست صنم باده فروش
که دگر می نخورم بی رخ بزم آرائی .
|| (اِ مرکب ) نامی از نامهای زنان سیاه . از نامهای کنیزکان سیاه . (یادداشت بخط دهخدا). رجوع به دده بزم آرا شود.
جمالش را که بزم آرای عید است
هنراصلی و زیبائی مزید است .
نظامی .
کرده ام توبه بدست صنم باده فروش
که دگر می نخورم بی رخ بزم آرائی .
حافظ.
|| (اِ مرکب ) نامی از نامهای زنان سیاه . از نامهای کنیزکان سیاه . (یادداشت بخط دهخدا). رجوع به دده بزم آرا شود.
فرهنگ عمید
کسی که مجلس عیش و عشرت و بزم را می‌آراید؛ آنکه مجلس عیش و مهمانی را زینت می‌دهد؛ بزم‌آراینده.
کلمات دیگر: