(پَ رَ. وَ) (ص مر.) شمشیر جوهردار، تیغ آب داده .
پرندآور
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
پرندآور. [ پ َ رَ وَ ] (ص مرکب ) شمشیر جوهردار. (رشیدی ). تیغ گوهردار. (اسدی ). گوهردار (شمشیر و مانند آن ). تیغ گهردار. (صحاح الفرس ). تیغ و شمشیرجوهردار. (برهان ) (جهانگیری ). برندآور :
بینداخت تیغ پرندآورش
همی خواست از تن بریدن سرش .
از نهیب جود دست درفشانت روز بزم
گوهر از تیغ پرندآور جدائی میکند.
|| (اِمرکب ) شمشیر :
یکی تاخت تا پیش خسرو رسید
پرندآوری از میان برکشید.
کمندی بفتراک و اسبی دوان
پرندآور و جامه ٔ هندوان .
برفتند ازآن روی گندآوران
بزهر آب داده پرندآوران .
دلیران توران و گندآوران
چه با گرز و تیر و پرندآوران .
یکی باره و گرز و برگستوان
پرندآور و جامه ٔ خسروان .
دلیری گرفتند گندآوران
کشیدند یکسر پرندآوران .
چو برق درخشنده از تیره میغ
همی آتش افروخت ازترگ و تیغ
ز آهن بر آن آهن آبدار
نیامد بزخم اندرون پایدار
بکردار آتش پرندآوران
فروریخت از چنگ گندآوران .
سه مغفر ز زرچون مه از روشنی
بزر صد پرندآور روهنی .
ز خون پرندآوران پشت پیل
چو شنگرف پاشیده بر تل نیل .
بزخم پرندآور از پشت پیل
همی معصفر تاخت بر تل نیل .
کمند سواران سراویز شد
پرندآوران ابرخونریز شد.
دلاور پرندآور زهر خورد
کشید و بپوشید درع نبرد.
|| بمعنی پرندوار. (اوبهی ).
بینداخت تیغ پرندآورش
همی خواست از تن بریدن سرش .
دقیقی .
از نهیب جود دست درفشانت روز بزم
گوهر از تیغ پرندآور جدائی میکند.
ابن یمین .
|| (اِمرکب ) شمشیر :
یکی تاخت تا پیش خسرو رسید
پرندآوری از میان برکشید.
فردوسی .
کمندی بفتراک و اسبی دوان
پرندآور و جامه ٔ هندوان .
فردوسی .
برفتند ازآن روی گندآوران
بزهر آب داده پرندآوران .
فردوسی .
دلیران توران و گندآوران
چه با گرز و تیر و پرندآوران .
فردوسی .
یکی باره و گرز و برگستوان
پرندآور و جامه ٔ خسروان .
فردوسی .
دلیری گرفتند گندآوران
کشیدند یکسر پرندآوران .
فردوسی .
چو برق درخشنده از تیره میغ
همی آتش افروخت ازترگ و تیغ
ز آهن بر آن آهن آبدار
نیامد بزخم اندرون پایدار
بکردار آتش پرندآوران
فروریخت از چنگ گندآوران .
فردوسی .
سه مغفر ز زرچون مه از روشنی
بزر صد پرندآور روهنی .
اسدی .
ز خون پرندآوران پشت پیل
چو شنگرف پاشیده بر تل نیل .
اسدی .
بزخم پرندآور از پشت پیل
همی معصفر تاخت بر تل نیل .
اسدی .
کمند سواران سراویز شد
پرندآوران ابرخونریز شد.
اسدی .
دلاور پرندآور زهر خورد
کشید و بپوشید درع نبرد.
اسدی .
|| بمعنی پرندوار. (اوبهی ).
فرهنگ عمید
۱. جوهردار (شمشیر).
۲. (اسم) شمشیر جوهردار: ◻︎ یکی باره و گبر و برگستوان / پرندآور و جامهٴ هندوان (فردوسی: ۵/۴۲)، ◻︎ دلیران که بودند و گندآوران / کشیدند یکسر پرندآوران (فردوسی: ۴/۵۸).
کلمات دیگر: