لامبالي
شاددل
فارسی به عربی
فرهنگ اسم ها
(تلفظ: šād del) خوش طبع و خوشحال .
لغت نامه دهخدا
شاددل . [ دِ ] (اِخ ) نامی از نامهای ایرانی : و پسر شاددل که امیر عدن بود آب آورده بود از جای دور مال بسیاربر آن خرج کرده ... و به دشت عرفات برده و آنجا حوضها ساخته که در ایام حج پرآب کنند. (تاریخ سیستان ).
شاددل . [ دِ ] (ص مرکب ) خوش طبع و خوشحال . (آنندراج ) :
بفرمود تا باز گردد ز راه
شود شاددل سوی تخت و کلاه .
بزد کوس و برداشت از نیمروز
شده شاددل شاه گیتی فروز.
ابر هفت کشور بود پادشا
یکی شاددل باشد و پارسا.
تو شادخوار و شادکام و شادمان و شاددل
بدخواه تو غلطیده اندر پای پیل پوستین .
ره بُرو شخ شکن و شاددل و تیزعنان
خوش رو و سخت سم و پاک تن و جنگ آغاز.
شادروان باد شاه شاددل و شادکام .
گنجش هر روز بیش رنجش هر روز کم .
جانهای پشته اندر آب و گل
چون رهند از آب و گلها شاددل .
بفرمود تا باز گردد ز راه
شود شاددل سوی تخت و کلاه .
فردوسی .
بزد کوس و برداشت از نیمروز
شده شاددل شاه گیتی فروز.
فردوسی .
ابر هفت کشور بود پادشا
یکی شاددل باشد و پارسا.
فردوسی .
تو شادخوار و شادکام و شادمان و شاددل
بدخواه تو غلطیده اندر پای پیل پوستین .
فرخی .
ره بُرو شخ شکن و شاددل و تیزعنان
خوش رو و سخت سم و پاک تن و جنگ آغاز.
منوچهری .
شادروان باد شاه شاددل و شادکام .
گنجش هر روز بیش رنجش هر روز کم .
منوچهری .
جانهای پشته اندر آب و گل
چون رهند از آب و گلها شاددل .
مولوی .
فرهنگ عمید
دل‌شاد؛ خوشحال؛ شادمان.
کلمات دیگر: