کلمه جو
صفحه اصلی

ولی عهد

لغت نامه دهخدا

ولی عهد. [ وَ لی ی ِ ع َ ] (اِخ ) ولی العهد. لقب حضرت شیث پیغمبر علیه السلام . (مهذب الاسماء).


ولی عهد. [ وَ لی ی ِ ع َ / وَ ع َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ولیعهد. متصرف و حاکم وقت . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). نگهبان عهد. || ولیعهد. کسی که پادشاه او را به جانشینی خود معین کرده است . کسی که شاه او را جانشین خود گرداند پس از مرگ خود. وارث پادشاهی . (از اقرب الموارد). کسی که پادشاه او را به اراده و رضا بر جای خویش نشاند و مختار سلطنت گرداند. (آنندراج ) (غیاث اللغات ) :
بر آن انجمن نامه برخواندند
ولی عهد را شاد بنشاندند.

فردوسی .


ای به مردی و کف راد ولی عهد علی
وی به انصاف و دل پاک ولی عهد عمر.

فرخی .


ملک عالم تاج عرب و فخرعجم
سید شاهان مسعود ولی عهد پدر.

فرخی .


حکمش ولی عهد قدر پیکانْش سلطان ظفر
تیرش ز طغرای هنر فرمان نو پرداخته .

خاقانی .


نیست اندر گوهر آدم خواص مردمی
بر ولیعهدان شیطان حرف کرّمنا مخوان .

خاقانی .


بر کوهه ٔ عرش مهد او باد
اقبال ولی عهد اوباد.

خاقانی (از آنندراج ).


محمد که سلطان این مهد بود
ز چندین خلیفه ولی عهد بود.

نظامی .


سرش بوسید و شفْقت بیش کردش
ولیعهد سپاه خویش کردش .

نظامی .


هر روز مرتبتش بیش کرد تا ولیعهد خویش کرد. (گلستان ). || توسعاً، در تداول ، پسر ارشد شخص .

فرهنگ عمید

۱. (سیاسی) کسی که پادشاه او را به جانشینی خود تعیین می‌کند؛ وارث سلطنت.
۲. [قدیمی] حاکم وقت.



کلمات دیگر: