(بِ خِ) [ فا - ع . ] (اِمر.) 1 - آب حیات بخش . 2 - معرفت حقیقی که خاصة انبیاء و اولیاست .
آب خضر
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
آب خضر. [ ب ِ خ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آب زندگانی ، و مجازاً علم لدنّی . (برهان ) :
در کلک تو سرّ غیب مضمر
در لفظ تو آب خضر مدغم .
در کلک تو سرّ غیب مضمر
در لفظ تو آب خضر مدغم .
کمال الدین اصفهانی .
کلمات دیگر: