آکنده گوش

آکنده گوش . [ ک َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) اصم ّ. کر. مجازاً، اندرزناپذیر. که پند ننیوشد :
فراوان سخن باشد آکنده گوش
نصیحت نگیرد مگر در خموش .

سعدی .

پریشیده عقل و پراکنده هوش
ز قول نصیحتگر آکنده گوش .

سعدی .

بفریادتا برنداری خروش
سخن نشنود مرد آکنده گوش .

؟