کلمه جو
صفحه اصلی

آل شنسب

لغت نامه دهخدا

آل شنسب . [ ل ِ ش َ س َ ] (اِخ ) ملوک شنسبانیه . در غور فرمانروایی داشته اند. و آنها دو طایفه بودند، طایفه ای در خود غور امارت داشته و مقر ایشان فیروزکوه بوده است و طایفه ٔ دیگر در طخارستان (ناحیه ای در شمال غور) فرمانروا بوده و مقرشان بامیان بوده است . نسبت این خانواده به جدّ اعلای ایشان شنسب نام است که گویند در عصر علی بن ابیطالب علیه السلام میزیسته است . شماره ٔ فرمانروایان غور که دارای اقتداربوده اند پنج تن و مدت فرمانروایی ایشان از سال 545 تا 609 هَ .ق . و نخستین امیر این دودمان علاءالدین حسن بن حسین بن سام بوده است . و اما ملوک غوریه ٔ بامیان چهار تن بوده و از سال 550 تا 609 امارت داشته اند و اولین ایشان ملک فخرالدین مسعودبن عزالدین حسین بوده است . این هر دو سلسله را خوارزمشاهیان برانداختند.



کلمات دیگر: