آلب ارسلان . [ اَ س َ ] (اِخ ) محمدبن داود میکائیل بن سلجوق . دومین ِ پادشاهان سلجوقی ایران . در سال 453 هَ .ق . بجای پدر خویش داود معروف بجغری بیک والی خراسان شد و دو سال بعد (455) بجای عم پادشاهی یافت . وی پادشاهی دلیر و دادگر و جنگجوی بود. مملکت را از یک سو تا حدود چین و از سوی دیگر تا حدود روم بسط داد و در سال 465با امپراطور روم (دیوژن رومان ) در ملازگرد جنگ کرد واو را مغلوب و اسیر کرد و از آن پس بجانب جیحون شتافت و در آنجا بر دست یوسف نامی از مردم خوارزم مجروح و مقتول گردید (465). مدت پادشاهی او نُه سال بود.
آلب ارسلان
لغت نامه دهخدا
کلمات دیگر: