لغت نامه دهخدا

آمون . (اِخ ) جیحون . آمل . آمو. آموی : چو از رود آمون گذشت آن سپاه برآمد هیاهو ز ماهی بماه . هاتفی . آن رود که خوشتر است از آمون بی شبهه که هست رود سیحون . ؟ (از فرهنگها).

آمون . (اِخ ) جیحون . آمل . آمو. آموی : چو از رود آمون گذشت آن سپاه برآمد هیاهو ز ماهی بماه . هاتفی . آن رود که خوشتر است از آمون بی شبهه که هست رود سیحون . ؟ (از فرهنگها).

آمون . (اِخ ) نام خدای مصریان قدیم ، و کلمه ٔ آمین عربی را (که امروز به معنی برآور، روا فرما، استجابت کن است ) حدس میزنند که همین آمون باشد. || نام چهاردهمین پادشاه یهودا، پسر مِنسه که در 22 سالگی بسال 642 ق . م . بسلطنت رسید. || نام یکی از شهرهای قدیم بمصر علیا.

آمون . (اِخ ) نام خدای مصریان قدیم ، و کلمه ٔ آمین عربی را (که امروز به معنی برآور، روا فرما، استجابت کن است ) حدس میزنند که همین آمون باشد. || نام چهاردهمین پادشاه یهودا، پسر مِنسه که در 22 سالگی بسال 642 ق . م . بسلطنت رسید. || نام یکی از شهرهای قدیم بمصر علیا.

آمون . (ص ) پُر. لب ریز. لبالب . مملو. (برهان ).

آمون

فرهنگ معین

لغت نامه دهخدا

گویش مازنی