اکبرشاه

اکبرشاه . [ اَ ب َ ] (اِخ ) جلال الدین اکبرشاه هندی پور همایونشاه از 963 هَ . ق . تا 1014 هَ . ق . در هندوستان سلطنت کرد. (ناظم الاطباء). پادشاه هندوستان متولد سال 949 متوفای 1014 سلطنت 964 تا 1014 از سلسله ٔ تیموریان هند. وی کشور خود را بیاری وزیر خویش ابوالفضل منظم کرد و توسعه بخشید و جلوس او مبدء «تاریخ اکبری » بشمار می رود. (از فرهنگ فارسی معین ). نوه ٔ بابر از نسل تیمور و پسر همایونشاه بود و در چهارده سالگی به سلطنت هند رسید و لیاقت و درایت بیکران از خود نشان داد و ممالک گجرات ، بنگاله ، کشمیر و سند را بتصرف درآورد و سلطنت بزرگی تشکیل داد و شهرها و آبادیهای بیشماری بنیان نهاد. به زبان فارسی دلبستگی ویژه ای داشت و دستور داد همه ٔ کتابهای دینی و ادبی قدیم هند را به پارسی برگردانند. ابوالفضل صدر اعظم وی کتاب اکبرنامه را در شرح حال و خدمات وی تألیف کرد و به دستور او کتاب مکملی به نام «آئین اکبری » در اوضاع جغرافیایی هند نگارش یافت . آرامگاه با شکوه وی در قریه ٔ سکندره واقع در جوار اگره است که بوسیله ٔ پسرش سلیم شاه جهانگیر برپا شده است . (از قاموس الاعلام ترکی ).