مهندسی

مهندسی به کارگیری علوم است با استفاده از قوانین طبیعت و فیزیکی به منظور ساخت و طراحی مواد، ساختارها، ماشین ها، ابزار و سیستم ها یا پردازش ها. شخصی که در رشته مهندسی تحصیل کرده است را مهندس می نامند.
مهندسی شیمی: کاربرد، شیمی، زیست شناسی و اصول مهندسی برای انجام فرایندهای شیمیایی در مقیاس تجاری مثل اصلاح پتروشیمی، زیرساخت، مخمر و تولید بیو ملکولی است.
مهندسی عمران: طراحی و ساخت کارهای اختصاصی و عمومی مثل زیرساخت ها (هواپیماها، جاده ها، راه آهن، منبع آب و تصفیه) پل ها، سدها و ساختمان ها.
مهندسی برق: طراحی و بررسی سیستم های الکتریسیته و الکترونیک مثل مدارهای الکتریسیته، ژنراتورها و موتورها.
انجمن مهندسین آمریکایی برای پیشرفت حرفه ای، مهندسی را به صورت زیر تعریف کرد:
کاربرد خلاقانه اصول علمی برای طراحی یا توسعه ساختارها، ماشین ها، ابزار یا فرایندهای ساخت یا برای کار جداگانه و همراه با آن ها یا ساخت و به کارگیری موارد مشابه با آگاهی کامل از طراحی آن ها یا پیش بینی عملکرد آن ها تحت شرایط عملیاتی خاص و به عنوان یک نقش اقتصاد عملیاتی یا امنیت زندگی یا دارایی به آن ها احترام گذاشته می شود. کسی که کارهای مهندسی انجام می دهد را مهندس گویند و کسی که پروانهٔ انجام کارهایی برای اهداف رسمی مثل مهندسی حرفه ای، نمایندهٔ مهندسی طراحی، مهندسی دارای پروانه، مهندسی شرکت ثبت شده یا مهندسی اروپایی را دارد.
مهندسی از قرون وسطی و در زمانی که انسان ها اختراع های مثل چرخ و قرقره را داشتند وجود دارد. هرکدام از این اختراع ها با تعریف مدرن از مهندسی مطابقت دارد و اصول مکانیکی اصلی برای ساخت اهداف و ابزار مفید را کشف کرد.

مهندسی (engineering)
کاربرد علم برای طراحی، ساخت، تعمیر و نگهداری کارخانه، ماشین ، جاده، راه آهن، پل ، تأسیسات بندری، موتور، کشتی، هواپیما و فرودگاه ، فضاپیماها و ایستگاه های فضایی، و نیز تولید، انتقال، و استفاده از برق. شاخه های اصلی مهندسی عبارت اند از هوافضا، شیمی، عمران، رایانه، برق، الکترونیک، گاز، دریا، مواد، مکانیک، معدن، تولید، رادیو، و سازه. برای اشتغال در حرفۀ مهندسی تحصیلات دانشگاهی و تجربۀ عملی ضروری است، اما مهندسان متخصص معمولاً با کارآموزی یا آموزش های مشابه مهارت های لازم را کسب می کنند.