خزان

خزان . [ خ َ ] (نف ، ق ) خزنده .(یادداشت بخط مؤلف ). در حال خزیدن . || (اِ) نام ماه هشتم است از سال ملکی و نام روز هشتم باشد از شهریورماه قدیم و این روز جشن مغان است بنابر قاعده ٔ کلیه که میان ایشان معمول است که چون نام ماه و روز موافق آید جشن کنند و بعضی گویند نام روز هیجدهم است از شهریورماه و بعضی گفته اند نام روز سیم است . (برهان قاطع). || فصلی است از فصول اربعه ٔ سال و آن سه ماه است که آفتاب در برج میزان و عقرب و قوس باشد. (برهان قاطع) (از شرفنامه ٔ منیری ). پائیز. بادبز. برگ ریزان . بادبیز. تیر. خریف . (یادداشت بخط مؤلف ) :
به هر سو که مرکب بر انگیختی
چو برگ خزان سر فروریختی .

فردوسی .

بهار آرد و تیر ماه و خزان
برآرد پر از میوه دار رزان .

فردوسی .

سخن هر چه گوید نباشد جزان
نگوید به تموز و ماه خزان .

فردوسی .

المنة ﷲ که این ماه خزان است
ماه شدن و آمدن راه رزان است .

منوچهری .

بروزگار خزان زرگری کند شب و روز
بروزگار بهاران کندت رنگرزی .

منوچهری .

خیزید و خز آرید که هنگام خزان است .

منوچهری .

هرچند جو ببوی خزان به ز گندم است
گندم ز جو بهست سوی ما بگندمی .

ناصرخسرو.

ترا تنت خوشه ست و پیری خزان
خزان توبر خوشه ٔ تنت زد.

ناصرخسرو.

چون خر بسبزه رفته بنوروز و در خزان
در زیر رز خزان شده با کوزه ٔ عصیر.

ناصرخسرو.

هرگاه که آفتاب به اول میزان رسد تا به اول جدی خزان باشد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
آمد دواسبه عید و خزان شد علم برش
زرین عذار شد چمن از گرد لشکرش .

خاقانی .

خزان از درختان چو صبح از کواکب
نثار در شاه کیهان نماید.

خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 128).

شحنه ٔ نوروز نعل نقره خنگش ساخته ست
هر زری کاکسیرسازان خزان افشانده اند.

خاقانی .

نیست شب کز رخ و سرشک بهم
صد بهار و خزان نمی یابم .

خاقانی .

بهنگام خزان آید به ابخاز
کند در جستن نخجیر پرواز.

نظامی .

- باد خزان ؛ بادی است که در خزان می وزد و برگها را می ریزاند :
از شعر جبه باید و از گبرپوستین
باد خزان برآمد ای بوالنصر درفش .

منجیک .

پراکند از یکدگرشان چنان
که باد خزان برگهای رزان .

فردوسی .

پره ٔ گل باد خزانیش برد
آمد پیری و جوانیش برد.

نظامی .

باد خزان را بر ورق او دست تطاول نباشد. (گلستان سعدی ).
- برگ خزان ؛ برگ زرد شده که دیگر بروی درخت نمی تواند باقی بماند و با حرکتی یا بر اثر خشکی می ریزد : در قلعه افتادند و چون برگ خزان سرها از قلعه بزیر ریختند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).

در واژه نامه ی پهلویگ: واژه ی هزّان به چم گور و استودان ( جای خاک کردن استخوان ) که به واژه ی خزان همانسته است، و خزان نیز در اصل به چم مرگ و زوال و نابودی ست و از این روی زاب ( صفت، لقب ) پاییز است، نه خود پاییز.
در برخی واژه نامه های باستانی واژه ی خیجان نیز برابر خزان است.

خزان خیلی قشنگه ربطی به معنی برگریزان هم ندارم میشه از دید پاییز بهش نگاه کرد پاییز هم که خیلی قشنگه

عمری دراز نباید سیَه خزان مارا
مستی ز بهارتو خجست سال مارا

تاریکی

پاییز صبور خوشحال مهربان باهمت

به نظرمن خزان نام ترکی ومعنی ان پاییز واز خز گرفته

زیبا و پر معنا
یا به عبارتی




هم قافیه با نام آشنایان تاریخ

تنهایی غم و اندوه

اسم دخترمومیخوام بزارم خزان به نظرم خزان خیلی قشنگه مثل پاییز

ریختن روی زمین دوره به اتمام رسیدن

درحال خدافظی

واژه پارسی آریایی خز که از آن واژه خزان به معنای پاییز را ساخته اند به معنای زرد، سرخ، الو ( alv=قهوه ای ) ، سرخ - زرد، زرد - الو، و سرخ - الو است که در سنسکریت به صورت काषाय KASAya آمده است. واژه خز به خوبی رنگهای برگ درختان را در فصل پاییز بیان میکند.

یعنی ، برگای رنگارنگی که همراه باد رقص کنان به سوی اسمان بر می خیزن ❤

برگریزان، پاییز، خریف، مهرگان، خزنده، زوال