صفت استعلا

[ویکی فقه] صفت استعلا به بالا آمدن ریشه زبان به طرف کام بالا هنگام تلفظ اطلاق می شود و یکی از اوصاف اصلی حروف می باشد.
«استعلا» در لغت به معنای طلب بلندی و بالا بردن، و در اصطلاح علم تجوید عبارت است از بالا آمدن ریشه زبان به طرف کام بالا هنگام تلفظ. صدای حرف بر اثر این صفت، درشت و پرحجم تلفظ می شود که به آن حالت «تفخیم» گویند. «استعلا» در مقابل «استفال» از جمله صفات اصلی یا متضاد حروف است.
عناوین مرتبط
۱. ↑ موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۲.۲. ↑ فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۳۸.۳. ↑ صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ص (۴۸-۱۴۶).۴. ↑ صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ص۴۲.
منبع
...