وارث

وریث

اسم: وارث (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: vāres) (فارسی: وارث) (انگلیسی: vares)
معنی: ارث برنده، میراث بر، از نام های خداوند، ( در فقه و حقوق ) آن که مال، مِلک یا مقامی را از کسی به ارث می بَرَد، از نام ها و صفات خداوند، بدین معنی که پس از فنای خلایق او زنده می ماند و هر آن کس، هرچه را که در حیطه ی مالکیت خویش دارد به او بر می گردد، ( در ادیان ) نام زیارتی معروف که حضرت ابی عبدالله الحسین ( ع ) را بدان زیارت می کنند

ارث برنده، میراث برکسی که ازدیگری به ارث ببرد
( اسم ) ۱ - آنکه از متوفی پول و مال و ملک و مستقل ارث برد میراث خوار مرده ریگ بر . ۲ - کسی که درجه ای مادی یا معنوی را از دیگری بارث برد: (( بفرمان امام حق و فرزند رسول مصطفی و وارث مقام جد خویش ... ) ) جمع ( عربی ) وارثین وراث ورثه . ۳ - باقی پس از فنائ خلق ( اقربی الموارد ) و آن یکی از صفات خدای تعالی است . یا بی وارث . ( صفت ) آنکه خویشاوندی ندارد که پس از مرگش ازوی ارث برد . یا وارث تاج رنگین . شاهزاده ولیعهد .
شیخ محمد وارث الله آبادی که مرید خلیفه قطب الدین مصیب الله آبادی و همراه پیر خود بسال ۱۱٠۶ بحج رفت و پس از بازگشت در وطن خود گوشه نشین شد و در همانجا در گذشت .

(رِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ارث برنده .

وارث. [ رِ ] ( ع ص ) ارث بر. کسی که به او ارث میرسد. ( از اقرب الموارد ). آن که از کسی ارث می برد. میراث گیرنده. ( غیاث ) ( ناظم الاطباء ). مرده ریگ بر. مرده ریگ برنده. عقب. ج ، ورثه ، وُرّاث ، وارثون :
خه ای وارث بزم کیخسروی
به بازوی تو پشت دولت قوی.کسی کو خون فرزندی بریزد
چو وارث باشد آن خون برنخیزد.گویند وارثی بود او را در بخارا بمرد علماء بخارا آن مال را نگاه داشتند سفیان را خبر شد عزم بخارا کرد اهل بخارا تا لب آب استقبال کردند و به اعزاز تمام در بخارا بردند. ( تذکرة الاولیاء ). تاجر کشتی شکسته و وارث با قلندران نشسته. ( گلستان ).
رد میراث سخت تر بودی
وارثان را ز مرگ خویشاوند. || تصاحب کننده منصب و مقام کسی پس از مرگ او :
امام زمان وارث مصطفی
که یزدانش یار است وخلقش عیال.کس نبرد نام وارثان پیمبر
خلق نگوید که بود بوذر و سلمان.بهاءالدوله وارث ملک شد. ( ترجمه تاریخ یمینی ).
چنین گفت شوریده ای در عجم
به کسری که ای وارث ملک جم.این مژده مرا نیست بلکه دشمنان مراست یعنی وارثان مملکت را. ( گلستان ). || ( اِخ ) باقی پس ازفناء خلق. ( اقرب الموارد ). یکی از صفات خدای تعالی.( مؤلف ) ( ناظم الاطباء ). آن که باقی ماند پس از فناءخلق. ( ناظم الاطباء ). خداوند تبارک و تعالی. ( ناظم الاطباء ). نامی از نامهای خدای تعالی. ( مهذب لااسماء ). || ( ع ص ) آن که از همه کس بیشتر عمر میکند. || آن که کارهای دیگری را مرتب می نماید . ( ناظم الاطباء ). آنکس را گویند که پرداخت و تیمار احوال کسی او نماید و در فکر آسودگی و سرانجام کار او کوشد. ( آنندراج ). || خداوند. صاحب. ( ناظم الاطباء ) : و نیزفرموده که وارث زمینیم و آنچه بر روی زمین است و بازگشت اهل زمین به سوی ما است. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 307 ).
- بی وارث ؛ آن که کسی را ندارد که پس از مردن میراث وی بدو رسد. ( ناظم الاطباء ).
- وارث تاج و نگین ؛ کنایه از شاهزاده. ( غیاث ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
- وارث داود ؛ کنایه از سلیمان علیه السلام. ( برهان ) ( آنندراج ). رجوع به سلیمان شود.

---

وارث. [ رِ ] ( اِخ ) ( زیارت... ) نام زیارت نامه ای در زیارت حضرت حسین بن علی علیه السلام. ( مؤلف ).

۱. (فقه، حقوق ) کسی که از دیگری چیزی به ارث می برد، ارث برنده، میراث بر.
۲. از نام های خداوند.