باد خورشیدی

طوفان های خورشیدی (به انگلیسی: Solar wind) جریانی از ذرات یونی (پلاسما) انرژی داری هستند که از طرف خورشید به فضا در تمام جهات ساطع می شوند.
همین طوفان های خورشیدی هستند که در برخورد با سطوح فوقانی جو زمین باعث ایجاد شفق قطبی و حتی گاهی تداخل جریانهای برق و سیستمهای ارتباطاتی می شوند.جریان متداول آن 1GA (یک گیگا آمپر) است.
ذرات بنیادی که به زمین برخورد میکنند، هم از خورشید و هم از بیرون ازمنظومه شمسی سرچشمه میگیرند. ذرات باردار، عمدتاً متشکل از پروتون، الکترون و ذرات آلفا (هسته هلیوم)، به صورت پیوسته به بیرون از خورشید جریان دارند. در فاصلۀ زمین از خورشید، سرعت این باد خورشیدی بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ کیلومتر بر ثانیه است. ذرات با میدان مغناطیسی خورشید برهمکنش میکنند. شدت میدان مغناطیسی خورشید در فاصله زمین، حدود یک هزارم میدان زمین است. ذراتی که از بیرون منظومه شمسی میآیند، پرتوهای کیهانی نام دارند.

بادِ خورشیدی (solar wind)
جریانی از ذرّات اتمی، بیشتر شامل پروتونو الکترون، که از خرمن خورشید، با سرعت ۳۰۰ تا ۱,۰۰۰ کیلومتر در ثانیه، به طرف بیرون در حرکت است. سریع ترین جریان ها از «حفره ها»یی در خرمن خورشیدسرچشمه می گیرند. این حفره ها بر فراز ناحیه هایی قرار دارند که هیچ فعالیت سطحی در آن ها رُخ نمی دهد. باد خورشیدی گازهای موجود در دُم دنباله دارها را از خورشید دور می کند و «طغیان ها»ی باد خورشیدی منجر به آشفتگی های میدان مغناطیسی، و بروز شفق های قطبیدر زمین می شود.