چینه شناسی

چینه شناسی، شاخه ای از دانش زمین شناسی است که درباره چگونگی پیدایش، ترتیب توالی، ساختمان، سنگواره ها و سنگ شناسی و چینه های پوسته زمین بررسی می کند.

چینه شناسی (stratigraphy)
شاخه ای از زمین شناسی برای بررسی لایه ها، یا چینه های سنگ های رسوبی و توالی تشکیل آن ها. لایه نگاری را ویلیام اسمیت، زمین شناس انگلیسی، بنیاد نهاد. اصل اساسی برهم نهش بر این نظر استوار است که لایه ها یا نهشت های بالایی از حیث زمان دیرتر از لایه های پایینی انباشته شده اند. چینه شناسی ایجاب می کند که ساختارهای رسوبی بررسی شوند تا محیط های گذشته، که سنگ ها معرّف آن هایند، تعیین شوند. همچنین، لایه شناسی برای تشخیص هویّت و عمرسنجی سنگ بسترهای خاص به بررسی سنگواره ها نیاز دارد. دسته ای از چینه های سنگی با مجموعه ای از ویژگی های یک دست که محیطی خاص را می نمایانند رخساره نامیده می شود. واحدهای چینه شناختی را می توان برحسب زمان یا سنگ شناسی دسته بندی کرد. لایه هایی که در یک زمان نهشته شده اند به واحدِ زمان چینه شناختی یگانه ای تعلق دارند، اما سنگ ها لزوماً دارای ویژگی های یکسان نیستند. لایه هایی را که از یک نوع سنگ خاص تشکیل شده باشند می توان در واحدِ سنگ چینه شناختی دسته بندی کرد، اما لزوماً سن یکسانی ندارند. چینه شناسی در تعبیر و تفسیر حفاری های باستان شناختی نوعی گاه شماری نسبی برای سنجش سطوح و دست ساخت های داخل سنگ بستر ها فراهم می آورد و وسیلۀ اساسی و عمده ای است که موقعیت و زمینۀ نهشته های زمین شناختی را به کمک آن ارزیابی می کنند.