ستاره نوترونی

ستارهٔ نوترونی هستهٔ فروپاشی شدهٔ یک ستارهٔ بزرگ است که پیش از فروپاشی جرم آن در مجموع بین ۱۰ تا ۲۹ جرم خورشیدی بوده است. ستاره های نوترونی کوچکترین و متراکم ترین ستارگانی هستند که تاکنون شناخته شده اند. هنگامی که ستارهٔ پر جرمی به شکل ابرنواختر منفجر می شود، گاهی هستهٔ آن می تواند سالم و برجا بماند. اگر جرم هسته بین ۱٫۴ تا ۳ جرم خورشیدی باشد پدیدهٔ طبیعی گرانش، آن را فراتر از مرحلهٔ کوتوله سفید متراکم می کند تا جایی که پروتون ها و الکترون ها برای تشکیل نوترون ها به یکدیگر فشرده می شوند. این نوع شیء آسمانی ستاره نوترونی نامیده می شود. وقتی که شعاع ستاره ای ۱۰ کیلومتر (۶ مایل) باشد، انقباضش متوقف می شود. برخی از ستارگان نوترونی در زمین به شکل تپ اختر شناسایی می شوند که با چرخش خود، ۲ نوع اشعه منتشر می کنند.
دانشنامه رشد به نقل از: هوپا
ویکیپدیای انگلیسی
برای این که تصور بهتری از یک ستاره نوترونی در ذهنتان به وجود بیاید، می توانید فرض کنید که تمام جرم خورشید در مکانی به وسعت یک شهر جا داده شده است. یعنی می توان گفت یک قاشق از ستاره نوترونی یک میلیارد تن جرم دارد. به اضافه اینکه سرعت چرخش این ستاره ها به دور خودشان تا ۷۰۰ دور در ثانیه هم می رسد و این چرخش با روند بسیار بسیار آهسته کند می شود. به عنوان مثال ستاره نوترونی که در هر ثانیه یک دور می زند پس از صد سال در هر ۱/۰۰۰۰۰۳ ثانیه یک دور می زند، به عبارت دیگر پس از یک میلیون سال هر ۱/۰۳ ثانیه یک دور می زند.
این ستارگان هنگام انفجار برخی از ابرنواخترها به وجود می آیند. پس از انفجار یک ابرنواختر ممکن است به خاطر فشار بسیار زیاد حاصل از رمبش مواد پخش شده ساختار اتمی همهٔ عناصر شیمیایی شکسته شود و تنها اجزای بنیادی بر جای بمانند.
بیشتر دانشمندان عقیده دارند که جاذبه و فشار بسیار زیاد باعث فشرده شدن پروتون ها و الکترون ها به درون یکدیگر می شوند که خود سبب به وجود آمدن توده های متراکم نوترونی خواهد شد. عده کمی نیز معتقدند که فشردگی پروتون ها و الکترون ها بسیار بیش از اینهاست و این باعث می شود که تنها کوارک ها باقی بمانند؛ و این ستاره کوارکی متشکل از کوارک های بالا و پایین (Up & down quarks) و نوع دیگری از کوارک که از بقیه سنگین تر است خواهد بود که این کوارک تاکنون در هیچ ماده ای کشف نشده است.

ستارۀ نوترونی (neutron star)
ستاره ای بسیار کوچک و اَبَرچگال، بیشتر متشکل از نوترون. تصور می شود تشکیل ستاره های نوترونی هنگامی اتفاق می افتد که ستاره های پُرجرم به صورت اَبَرنواختر منفجر می شوند. در جریان این انفجار، پروتون ها و الکترون های اتم های ستاره درنتیجۀ رُمبش گرانشیشدید در هم ادغام می شوند و نوترون ها را به وجود می آورند. جرم هر ستارۀ نوترونی دو تا سه برابر جرم خورشید است که در کره ای به قطر بیست کیلومتر فشرده می شود. هرگاه جرم ستاره از این هم بیشتر باشد، گرانی آن به قدری شدید خواهد بود که بازهم فشرده تر می شود و به صورت سیاه چالهدرمی آید. ستاره های نوترونی به قدری کوچک اند که می توانند بسیار سریع بچرخند. تصور می شود که تپ اخترهایا ستاره های رادیوییبا چشمک زنی سریع از نوع ستاره های نوترونی باشند. چشمک ها ناشی از باریکۀ انرژی رادیویی چرخانی است که رفتار آن مشابه باریکۀ نور فانوس دریایی است.