مذاکره(به انگلیسی: Negotiation) گفتگویی میان دو یا چند فرد یا گروه است که با هدف دستیابی به یک درک مشترک، رفع نقاط اختلاف، یا رسیدن به منفعتی در نتیجهٔ آن گفتگو، ایجاد توافق در خصوص دوره های اقدام،
چانه زنی برای منفعت گروهی یا جمعی، یا حصول نتیجه ای رضایتبخش برای منفعت تمامی افراد یا گروه های درگیر در فرایند مذاکره، انجام می شود. در کتاب اصول و فنون مذاکره و زبان بدن در تجارت نوین مذاکره را هنر چانه زنی و رد و بدل کردن امتیاز عنوان نموده و به عنوان یک تعریف کاملتر مذاکره را چند وجهی می داند بین افراد یا گروه ها برای رسیدن به محیط تفاهم و درک مشترک به منظور رفع نقاط اختلاف و یا رسیدن به منفعت با نقاط اشتراک به وسیلهٔ تبادل امتیازات
آماده سازی و کمک:افرادی که از حل مسائل گروه های دیگر لذت می برند و روابط فردیشان را حفظ می کنند. کمک کنندگان در مورد حالت های عاطفی، زبان حرکات بدن، و هم چنین نشانه های شفاهی به دیگر گروه ها حساس هستند.
اجتناب:افرادی گه دوست ندارند مذاکره کنند و آن را انجام نمی دهند مگر اینکه تضمین شده باشد. در زمان مذاکره، اجتناب کنندگان مایل هستند که موقعیت های رویارویی را به تعویق انداخته یا از آن طفره بروند، با این وجود اقدام آن ها دیپلماتیک و اقدامی از سر نزاکت تلقی می شود.
همکاری جویی:افرادی که از مذاکره ای که دربردارنده حل مسائل دشوار به شیوه های خلاقانه است لذت می برند. همکاری خواهان در استفاده از مذاکرات برای درک دغدغه ها و منافع طرف های دیگر خوب عمل می کنند. با این وجود آن ها می توانند مسائلی را از طریق تغییر موقعیت های ساده در درون موقعیت های بسیار پیچیده تر ایجاد کنند.
رقابت:افرادی که از مذاکره لذت می برند به این دلیل که فرصتی را برای برد ایجاد می کند. مذاکره کنندگان رقابتی کشش بسیار قوی برای همه ابعاد مذاکره و به ویژه جنبه های استراتژیک آن دارند. به دلیل اینکه شیوه آن ها می تواند بر فرایند چانه زنی مسلط باشد، مذاکره کنندگان رقابتی اغلب اهمیت ارتباط را فراموش می کنند.
مصالحه:افرادی که مشتاق به بستن پیمان هستند از طریق انجام آنچه که برای همه طرف های مرتبط در مذاکره برابر و منصفانه است. مصالحه جویان می توانند زمانی مفید باشند که یک محدوده زمانی برای پایان دادن به مذاکره وجود داشته باشد، با این وجود مصالحه جویان غالباً بدون هیچگونه الزامی به فرایند مذاکره هجوم برده و بسیار سریع دست به ایجاد آشتی می زنند.
مذاکره فرایندی است که در آن هر طرف درگیر در مذاکرات می کوشد تا منفعتی برای خودش در پایان مذاکرات بدست آورد. مذاکره با هدف دستیابی به مصالحه انجام می شود.مذاکره در تجارت، سازمان های غیرانتفاعی، ادارات دولتی، رویه های قضائی و میان ملت ها و در شرایطی از زندگی فردی مانند ازدواج، طلاق، بچه دار شدن یا زندگی روزمره اتفاق می افتد. مطالعه این موضوع "نظریه مذاکره" نامیده می شود. مذاکره کنندگان حرفه ای اغلب در این زمینه تخصص دارند مانند مذاکره کنندگان اتحادیه ای، مذاکره کنندگان تملک های اهرمی، مذاکره کنندگان صلح، مذاکره کنندگان مخاصمات، یا هر کس دیگری که تحت عناوینی مانند دیپلماسی، قانونگذار یا کارگزار کار می کند.
مذاکره می تواند دامنهٔ وسیعی از اشکال، از یک مذاکره کننده آموزش دیده از سوی یک سازمان خاص یا یک منصب در تشکیلات رسمی تا یک مذاکره غیررسمی میان دوستان را شامل شود. مذاکره می تواند در مقابل میانجیگری برای حل و فصل اختلافات قرار بگیرد یعنی حالتی که در آن یک طرف سوم بی طرف به هر دو طرف بحث گوش می دهد و مساعدت می کند تا توافقی میان طرفین ایجاد شود. این مفهوم هم چنین می تواند با "داوری" مقایسه شود که مشابه یک رویهٔ قضائی است. در داوری، هر دو طرف در خصوص صحت ادعاهایشان دست به استدلال و استنتاج می زنند. این مذاکره هم چنین گاهی مذاکره چانه زنی سخت یا چانه زنی بر سر مواضع نامیده می شود.نظریه پردازان مذاکره غالباً میان دو گونه مذاکره تمایز قائل شده اند. نظریه پردازان مختلف از عناوین مختلفی برای این دو گونهٔ عام مذاکره استفاده کرده و به راه های مختلف میان آن ها تمایز گذارده اند.
مذاکره یک هنر است، مقاله زیر دربرگیرنده نکاتی است که استفاد از آنها، شما را قادر می سازد تا در مذاکرات به بهترین شکل از حقوق حقه خود بهره مند شوید.1 . هر چیزی قابل مذاکره است، قیمت، زمان، شرایط و ... . قیمت نوشته شده روی یک کالا (تایپ شده، دستنویس، چاپ شده و هولوگرام)، قطعی نیست.مهمترین نکته برای مذاکره، خواستن است. هر آنچه را که می خواهید، باید آن را مطرح کنید. نباید از شنیدن پاسخ منفی یا طرد شدن بترسید. مذاکره شبیه به بازی شطرنج است، هر حرکتی را انجام می دهید تا به نتیجه برسید، ممکن بعضی حرکت ها بی نتیجه باشند.